De laatste weken zijn ingegaan..

Het aftellen is begonnen en het voelt wel heel apart. De maanden zijn voorbij gevlogen. Ik heb zoveel mooie, trieste, gekke, en leuke momenten meegemaakt. En ik ben enorm blij dat ik dit allemaal heb mogen meemaken! Ik heb het gevoel dat ik meer in deze richting wil gaan doen. Iets leren van een andere cultuur en iets geven van je eigen cultuur heeft me enorm veel bijgebracht.
Het onderwijs is hier ook hard aan verandering toe. Vergeleken met Nederland moet er hier nog zoveel veranderen. Het onderwijs is hier ingedeeld in dagdelen. Of je krijgt ´s morgens les, of ´s middags. Dit betekent dat de meeste kinderen de helft van de dag meestal thuis zitten, moeten werken of op straat gaan hangen en dus gevoelig zijn voor de bendes. Gelukkig zijn er de projecten waar wij nu werken, maar deze worden niet gefinancierd door de regering, dus als er geen gesponsord geld binnenkomt kunnen deze projecten ook niet bestaan en de gevolgen zijn hiervan enorm groot. In het begin van dit jaar zijn er bij Ceasm, door financiële problemen ook vele cursussen niet doorgegaan. En op dit moment zijn er ook een aantal projecten die door geldproblemen niet opgestart kunnen worden.
De klassen zijn ook enorm groot, zo´n 40 kinderen per klas. Dit betekend als iemand minder mee kan komen, dit vaak niet eens wordt opgemerkt en dus een enorme achterstand oploopt. Bij de projecten waar wij werken hebben ze meer zicht op de kinderen en worden deze achterstanden wel eerder opgemerkt, waardoor ze hier extra aandacht aan dit probleem kunnen geven. Maar vooralsnog blijven de klassen heel groot en kan er weinig aandacht geschonken worden aan het individu.
Ook zijn ze hierdoor vaak minder geconcentreerd en geven ze eerder op.

De cursussen die gegeven worden op Ceasm zijn van korte duur en zo krijgen ze een kleine greep uit de desbetreffende cursus. Op het moment ben ik bezig met een cursus Grafisch vormgeven. Het is erg interessant om te doen en ook leuk om te zien dat er een aantal heel enthousiast zijn geworden! Dit doet je toch wel echt goed! Op het moment hebben we ze de opdracht gegeven om een poster te maken met hun idee over Nederland. We hebben ze een presentatie gegeven en vervolgens zijn ze aan het werk geslagen. En dan moet je natuurlijk ook kritiek geven.. Het is leuk om met ze te discussiëren over vormgeving, kleur, compositie etc. Het blijft soms een beetje lastig communiceren maar ik zie wel verandering bij een aantal in de wijze van vormgeving. En dit is echt super leuk om te zien, vooral als ze enthousiast iets aan het ontwerpen zijn en er gedreven mee bezig te zijn.

Verder zijn we nu dus druk bezig met een Echt Hollands feest! We willen dit groots aanpakken en hopelijk gaat het goed uitpakken! We hebben typisch Nederlands eten, dit gaat gemaakt worden met de groep die kooklessen volgt bij AMAR, dit is ook super dat we beide projecten met elkaar kunnen connecten.
Ook gaan we allemaal typisch Nederlandse spelletjes spelen, zoals spijkerpoepen, negerzoenen happen, bekertjes voetbal etc. etc. EN natuurlijk op en top Hollandse muziek, en niet te vergeten de karaoke!
Ook is het museum hier geopend voor iedereen en is er een expositie van de posters over Nederland, die dus gemaakt zijn door de cursisten van grafisch vormgeven!

En verder heb ik het afgelopen weekend heerlijk ontspannen op Ilha Grande... Dit was ook wel hard nodig ;) We zijn vrijdag vertrokken en hebben daar romantisch met kaarslicht aan het strand gezeten (met 4 meiden, romantischer kan niet!). De dag erna hebben we een boottochtje gemaakt langs eilandjes en watervallen. 'S avonds hebben we ons flink uitgeleeft, oa de forro gedanst, dit is een vrij intieme dans en de pasjes heb je snel onder de knie.. En aan het einde hebben we onze moves gemaakt op de baile funky, dit is DE muziek uit de favelas en hier wordt behoorlijk, om het netjes te beschrijven, uitdagend op gedanst. Dus het was me het avondje wel weer!

EN dit was mijn verhaaltje ook al weer! Doeg lieve mensjes....


Daar ben ik weer!

De afgelopen weken heb ik even iets minder van me laten, maar dat ga ik nu weer even inhalen.

Ik heb de afgelopen 2 weken gewerkt op het project CEASM.
Deze organisatie heeft 2 locaties, waarvan de grootste een soort school is waar Engelse les, een pre-universitaire en een pre-werk-opleiding en nog een aantal cursussen wordt gegeven.
De andere locatie heet CCM, Cultureel Centrum Maré. Hier werden vroeger boten gebouwd, maar is nu onder andere een groot theater en een museum met een replica van een huis op palen, zoals er daarvan velen waren in Maré. Ook zijn er nog een aantal kleine zaaltjes waar verschillende cursussen worden gegeven worden, en er is een bibliotheek voor kinderen.
Dit is ons nieuwe project waar we 8 weken onze handjes uit de mouwen gaan steken. Het is gevestigd in de favela Maré. Dit is een grote favela te Rio, naar schatting ongeveer 134 duizend inwoners, terwijl het gebied vrij klein is voor het aantal mensen dat er woont.

Iedere dag worden we opgehaald door iemand van Ceasm, dit vanwege onze veiligheid. In deze favela zijn het namelijk de politie en de bendes die de wetten uitmaken. Af en toe kan het er vrij onrustig zijn en is het voor ons ook weleens oppassen. Soms zie je mensen langskomen met een pistool in de hand en zie je de drugskoeriers het gebied in de gaten houden met hun telefoontjes.
Maar over het algemeen voelt het vrij safe als je over straat loopt. De mensen groeten je en maken af en toe een praatje.

Vorige week was het alleen raak. De politie had namelijk een onschuldige jongen doodgeschoten. Zonder enige reden had een politie in burger deze jongen doodgeschoten, hij gedroeg zich volgens hem een beetje vreemd en dit was de reden. Zo gebeurt dit heel veel hier in Brazilië. De geregistreerde aantallen zijn jaarlijks ongeveer 6.000 (onschuldige) slachtoffers. Daarbij niet eens de ongeregistreerde meegerekend.
De dag erna was de begrafenis en velen liepen er mee in de optocht, met de vraag waarom? Ze zijn de avenidas opgegaan en hebben hier gedemonstreerd. Uiteindelijk werd iedereen met traangas verjaagd door de politie, terwijl ze niemand iets aandeden, ze waren puur aan het demonstreerden. Een jongen van Ceasm was foto’s aan het maken en hij werd opgepakt. Uiteindelijk heeft hij gelukkig wel zijn camera terug gekregen, maar hij begeeft zich hier als fotograaf wel in n gevaarlijk wereldje.
Ik ben nu ook een boek aan het lezen genaamd ‘lost arguments’ en hier zijn een aantal rechtszaken in behandeld. Het is echt te gek voor woorden hoe corrupt het wereldje hier is. Hoe er wordt omgegaan met de ‘arme donkere mensen’ en hoe de politie het voor elkaar krijgt om er ongestraft onderuit te komen. Maar laat ik hier nu maar niet teveel over uitweiden want dan wordt het een vrij triest berichtje.

Helaas heb ik niet alle dagen bij Ceasm door kunnen brengen, dit vanwege gezondheidsklachtjes, maar het zit nu allemaal weer in de lift!
De afgelopen weken hebben we veel werk verricht aan een groot feest wat we willen organiseren! Het wordt typisch Hollands, met spelletjes, eten, muziek etc., verder willen we er een leerzaam tintje aangeven, zodat mensen uit de buurt geïnteresseerd raken om een cursus daar te gaan volgen. Dus ik ben heel benieuwd hoe dit gaat uitpakken.
Verder worden er daar grafische lessen gegeven en daar ga ik aan meehelpen. Ik ben er nu 1 keer bij geweest, en aanstaande zaterdag gaan we o.a. met de leerlingen naar een museum. Ook gaan we lessen geven over de rechten van de mens, we willen gaan discussiëren over onderwerpen die vandaag de dag veel in het nieuws zijn en kijken naar de verschillen tussen Nederland en Brazilië. Dus dat wordt wel interessant. Verder gaan we de mensen die daar werken iedere dag Engelse les geven, eb ook aan een aantal andere klasjes. Verder hebben we nog heel veel andere ideeën en ik hoop dat we daar ook nog iets mee kunnen doen!

En afgelopen week hebben we zowaar 2 vrije dagen gehad! We Lucky bastards! Helaas heeft het dinsdag de hele dag geregend en dat voelde toch wel behoorlijk Hollands! Het beste wat je dan kan doen is wandelen in de regen!! En daarna lekker behaaglijk binnen gaan zitten. Dus zijn we naar de film Che gegaan, dit was een erg interessante film, maar het was voornamelijk in het Spaans met Portugese ondertiteling, dus bepaalde dingen waren soms een beetje lastig te volgen, maar hij is zeker de moeite waard om te kijken! Helaas stond de airco op vriesstand en was het ook niet zo behaaglijk..
Gister was het heerlijk weer, dus zijn we lekker naar het strand geweest, zo vervelend zo’n strand dichtbij. Het enige nadeel is dat iedereen hutje mutje op elkaar zit, maar het was verder niet vervelend ofzo ;-)
Aankomend weekend ga ik naar een concert van Ivete Sangalo, zij is een beroemde zangeres hier en ik kijk er ook echt naar uit om naar toe te gaan!
Nou lieve mensjes, dit was het weer even..
Um beijo muito grande para todos!

De eerste week CEASM..

Helaas heb ik hier weinig van meegekregen, ik ben namelijk al een aantal dagen ziekjes thuis gebleven. Baal er enorm van! Het gaat nu gelukkig alweer veel beter en ik kan vanuit mijn bed een klein beetje meewerken. Ik heb vorige week wel al de locaties bekeken, maar mis nu helaas wel veel dingen, maar ja..
Volgende week ben ik er weer volop bij!

En verder hebben we vorige week veel geëvalueerd over de projecten. Ook zijn we nog een dag naar een ander project wezen kijken. Dit was een opvang voor kinderen met HIV. Ze hadden plaats voor 20 kinderen, deze kinderen werden hier geheel ondergebracht en kregen privé opleidingen. Het was wel een vrij commerciële instelling. Bij het zien van een aantal dingen kreeg ik een beetje een dubbel gevoel. Het was namelijk gelijk het ene uiterste van luxe etc. En ik denk als ze daar iets genuanceerder mee omgaan er meer kinderen daar geholpen kunnen worden.

Vorig weekend was er internationaal documentaire filmfestival, ik heb 2 films gekeken, waaronder één van een Nederlandse. Dit was erg interessant en leuk om weer wat culturele uitstapjes te maken!

En nu is het Pasen, dus vandaag waren we allemaal vrij. Ik ben naar een fort geweest in Copacabana. Ik heb nog nooit zo’n lux en geautomatiseerd fort gezien!

En over die jongen, waar ik laatst over vertelde, die is ook weer uit de gevangenis. Hij was op het project, maar helaas was ik er toen niet. Dus ik hoop hem nog wel een keer te zien voordat ik ga. Maar ben bang dat dat niet meer gaat lukken omdat ik nu bij het andere project zit. Nos veremos!

En ja verder heb ik dus niet zoveel meegemaakt in dat geweldige 3-laagse bedje van me. Volgende week zal ik weer losbranden!

Beijo grande!

Een berichtje uit het zonnige en blije Rio..

Vorig weekend was ik naar Ilha grande geweest! Dit was niet geheel zonnig maar wel weer heerlijk ontspannen. Het ligt ongeveer 3u rijden van Rio en vervolgens moet je nog 1 ½u met de boot. Overdag hebben we daar een beetje gechilled en een leuk boottochtje gemaakt langs mooie eilandjes, helderblauw water en vele visjes. Helaas konden we hier maar voor 2 daagjes van genieten en begon onze laatste week bij AMAR!

We gaan wisselen met de andere groep en dus hebben we helaas afscheid moeten nemen van de mensen en kinderen bij AMAR…

Het is echt veel te snel gegaan en hebben het gevoel dat we nu net goed bezig zijn en het ritme hebben te pakken. Maar aan alles komt een einde… en dit wilden we even feestelijk afronden!

Zo hadden we maandag nog gewoon lesgegeven, dit onder onze welbekende guarda-chuva, oftewel de paraplu. We hebben met de kinderen een poging gedaan om het nummer under my umbrella te zingen. Dit zongen ze allemaal vol overtuiging mee, alleen niet geheel in het Engels.. Dit was toch nog iets te hoog gegrepen, maar we hebben gedanst onder de parapluutjes en dit was wel weer erg lachwekkend.

Dinsdag hebben we afscheid genomen van de mensen bij Duque de Caxias. We zijn met de hele groep hierheen gegaan en hebben gezamenlijk armbandjes gemaakt in de kleuren van de Nederlandse vlag. Ook hadden we voor iedere locatie een collage met foto’s gemaakt en heb ik een interactief ganzenbordspel in elkaar gezet met foto’s van ons op alle locaties. Hier waren ze heel blij mee! En ze hadden voor ons ook nog hele leuke cadeautjes. Zo kregen we allemaal zelfgemaakte armbandjes, en ja, ook eentje met de kleuren van Brazil! En ze hadden nog een kleine vriendschapskit gegeven met allerlei kleine symbolische dingetjes. Echt zo lief! Ze hadden er echt veel werk van gemaakt!

Een jongetje had ook nog speciaal een briefje voor mij geschreven dat hij me veel geluk toe wenste en het erg leuk vond dat we hun les hadden gegeven. De kleine gebaren zijn je toch wel het meest dierbaar…

Woensdag hebben we afscheid genomen bij Pao com Banana. Dit is een cursus die jongeren opleidt tot kok of serveerster. Wij hebben ze hier in de laatste paar weken Engelse les gegeven.

We zijn appeltaart gaan maken met ze. Dit was echt supergoed gelukt, ze hadden het nog nooit gegeten en vonden het erg lekker!

Donderdag hebben we bij de kinderen van Dom Helder afscheid genomen. We hebben typisch Nederlandse molentjes met ze gemaakt en daar een paar lekkere snoepjes ingedaan. Ook veel kindjes kwamen naar ons toe dat ze niet wilden dat we weggingen. Ondanks dat ze soms niet te houden waren, hebben ze onze lessen gelukkig wel erg leuk gevonden.

En vrijdag hebben we afgesloten bij de straatkinderen. We hadden heel veel leuke ideeën gepland om te gaan doen, maar dit was niet geheel begrepen. Hier waren we wel een beetje teleurgesteld in. Uiteindelijk hebben we er ’s middags nog wel een feestje van gemaakt met muziek, confetti, schmink, gekke oranje brillen en snorretjes!

Later op de middag hadden we met alle werknemers van Amar een evaluatie. Iedereen moest iets zeggen over ons als groep en uiteindelijk moesten wij ook onze visie en gedachtes uitwisselen over de verschillende projecten. Ze zeiden dat ze het in het begin wel echt moeilijk vonden om met ons goed te communiceren, maar dat we de Portugese taal nu veel beter onder de knie hebben en dat het daardoor veel beter gaat. Ze vonden ons erg enthousiast, ondernemend en onze creatieve wijze van lesgeven was vernieuwend voor hen.

Uiteindelijk hebben we het afgesloten met een hapje en drankje en kwamen er onverwachts nog een paar kinderen met cadeautjes, zingend de ruimte binnen!

We waren best wel een beetje trots op ons zelf en vooral dat we uiteindelijk zo goed met elkaar een team vormen! Dit was niet altijd rozengeur en maneschijn, maar we zijn wel echt goed naar elkaar toegegroeid.

Dus met een goed voldaan gevoel gaan we volgende week beginnen bij CEASM. Het is nog wel een beetje onduidelijk wat we hier gaan ondernemen. Bij de andere groep is het niet zo gegaan als dat het zou moeten gaan, dus ik hoop dat wij hier meer uit kunnen gaan halen!

We zijn deze week druk bezig met de evaluatie, dus ik hou jullie op de hoogte van het nieuwe project!

Aangrijpend...

Het heeft eventjes geduurd, maar heb een gaatje gevonden om iets te schrijven..
De afgelopen weken zijn erg snel voorbij gegaan, ik heb enorm veel leuke dingen meegemaakt, maar ook weer verhalen en dingen meegemaakt waar ik ontroerd van ben geraakt…
Het weekendje in de bergen was zeer ontspannen, totale rust, enorm veel sterren aan de hemel, een flinke wandeltocht met als verassing een oranje waterval en heerlijke Braziliaanse barbecues.. Roberto (één van de oprichters van AMAR) woont hier in het weekend, ieder weekend komen zijn 2 toekomstige adoptiekindjes ook over de vloer (dit is nog in proces). Het was een erg gezellig en rustgevend weekend en was weer helemaal opgeladen om les te geven.

De afgelopen weken met les geven gingen razendsnel voorbij.. Hebben leuke lessen voorbereid, zo hebben we de Engelse les gegeven over het dierenrijk, menselijk lichaam en allerlei andere belangrijke woordjes. Dit door middel van uitbeelden, quiz, tekeningen en woorden op het lichaamsdeel plakken. Deze week hebben we vooral veel danslessen gegeven. Dit vonden de kids enorm leuk! Hebben ook erg gelachen om de verschillende dansjes die hieruit voort kwamen. Ze dansten soepeltjes alles mee en waren wel even iets leniger dan dat ik ben.

En afgelopen weekend ben ik naar Paraty gegaan, dit was muito legal! Ook weer een weekend volop in de natuur, rust, watervallen, (waar je zelfs van af kan glijden en onder kon zitten!) onbewoonde eilandjes, helderblauw water, een pittoresk stadje met live muziek iedere avond en vooral geen drukte, veel mensen en het gevoel dat je de hele tijd op moet letten…

Verder zijn we vrijdag naar Padre severino geweest, een jeugdopvang voor kinderen die een delict hebben gepleegd. Dit was heel dubbel allemaal en ik was er ook wel even behoorlijk van ondersteboven.

Iedere week gaan er een aantal mensen van AMAR onder het mom van een evangelische bijeenkomst naar toe, deze dag was heel speciaal omdat Renato Sorisa, beroemde sambista, kwam optreden. Hij ging de jongeren zijn levensverhaal vertellen en dit was echt super mooi hoe hij dit deed!

Hij heeft ook heel lang op straat geleefd en een tijdje in de gevangenis gezeten, vervolgens is hij als schoonmaker bij de Sambodromo gaan werken. Hier is hij ontdekt met zijn danstalenten en nu is hij beroemd in heel Brazilië!

We hebben met de jongens samba staan dansen en er was voor even een hele losse sfeer. Op een gegeven moment zag ik die ene jongen waar ik in het begin ook over heb geschreven. Hij was een aantal keren bij AMAR geweest en hij trok erg naar me toe. Maar na een paar weken zag ik hem helaas niet meer.. Ik had geen idee waar hij uithing en hoopte dat het goed met hem ging. Wel is het vrij normaal dat kinderen komen en gaan. En nu zag ik hem ineens daar… Hij had iemand overvallen.

Het voelt als een harde klap in je gezicht, wat heeft hem hiertoe gedwongen?, waarom? En wat doet het nu met hem?

Zo gek om hem daar te zien. Ik wilde graag met hem praten maar daar was geen mogelijkheid voor. Ik ga hem nu schrijven, om hem te laten weten dat er mensen zijn die aan hem denken.

Het was heel dubbel om daar te zijn, er gaan namelijk veel slechte verhalen de ronde over deze gevangenis. En nu werd er een soort schijn opgehouden. Ze vertelden dat de jongens hier les krijgen en een vak kunnen volgen, maar het blijkt helemaal niet zo te zijn. Ze slapen met vele in een donkere cel zonder verlichting, onder een dak wat de warmte vasthoudt en op bedden wat je geen bed kunt noemen. Ook hebben de bendes de overmacht en is het niet makkelijk om hier buiten te blijven.

Dus ik hoop hem met mijn brieven een beetje steun te kunnen geven.

Verder was er nog een aangrijpend verhaal van een jongen die ook bij AMAR werkte. Hij heeft lang op straat gewoond, was aan de drugs en was nu inmiddels ruim een jaar hier mee gestopt. Hij woonde in een huis van de regering, waar ze erg streng zijn. Hij is hier een paar keer te laat gekomen –door bepaalde omstandigheden- en is eruit gezet. Hij kon niet bij zijn familie terecht, vader die verslaafd is, weinig geld en bij zijn zus kon hij ook niet terecht vanwege haar vriend die het niet wilde. Hij leeft nu weer op straat en is weer behoorlijk aan de crack. Anouk (een meisje van onze groep) is hem al een paar dagen gaan zoeken en hopelijk gaan ze hem morgen zien. Een aantal van Amar hebben ook al geprobeerd contact te zoeken, maar hij wilde dit niet.

Maar gelukkig zijn er ook weer optimistische verhalen! Zo is er een jongen die nu inmiddels bij zijn ouders woont en weer naar school gaat. Dus laat ik eindigen met dit optimistische puntje en hopen dat er nog meerdere mogen volgen!

Een heeeeeeeele dikke koes!

Carnavalsgekte!

Het carnaval loopt nu grotendeels ten einde, vanavond gaan we nog naar een bloco en dan een heerlijk weekendje ontspannen in de bergen. Waar ik echt enorm naar uitkijk!
Mijn naam is dan onder een aantal van jullie wel bekend als duracellkonijntje, maar de batterijtjes moeten weer even opgeladen worden! Al heb ik het niet eens zo heel bont gemaakt. Vrijdag zijn we gek gekleed naar Santa Teresa gegaan, de bloco (is een band op een wagen met muziek en dansende mensen omringd, die zich voortbeweegt door de staat) hadden we net gemist en hebben daar een beetje op straat rondgehangen. Beneden ging het feest weer in volle drukte verder, dansend, drinkend en elkaar nat spuitend met waterpistooltjes! We kwamen op een gegeven moment een aantal straatkinderen tegen en hebben echt super gelachen met ze! Dit werd een groot watergevecht! Dit kon ik wel goed gebruiken met de warmte waar ik me in had omringd!
Zaterdag was een iets mindere dag, veel irritante mannen en helaas werd de avond iets minder afgesloten.
Tijdens carnaval komen er hordes toeristen naar Rio en de kapers op de kust slaan hier hun slag. Helaas zijn we ook al een aantal keer hiermee in aanraking gekomen, maar het is allemaal goed afgelopen…
Zondag maakte het weer helemaal goed! We zijn heerlijk naar het strand gegaan en hier begon op een gegeven moment ook een bloco te spelen. De sfeer was top! Heerlijk met de voetjes in het zand, dansend, gek doen en veel gezelligheid!
Maandag zijn we als hoogtepunt van het carnaval naar de sambadromo geweest! Dit was echt geweldig mooi! De aankleding, de sfeer, de muziek, de dans. Een groot bewegend, kleurrijk, twinkelend geheel. Dit was geen 3 minuten naar een en hetzelfde nummer luisteren maar 1u. 20!! Iedereen ging al dansend, meezingend en juichend op in de muziek. Constant werd je weer verrast door een nieuwe overweldigende praalwagen met dansende schaars geklede dames. Kortom de muziek zit bij de Brazilianen in het bloed en dit is overal voelbaar!
We zijn dinsdag nog even naar een bloco geweest bij Copacabana, hier werd ik geïnterviewd door een televisiezender. Helaas ben ik vergeten te vragen voor welke zender dit was, ook heb ik mijn sambatalent even laten zien! We hebben die avond gegeten in een kilorestaurant. Je bord wordt geweegd en je betaald voor het aantal gram. Omgerekend met drankje was ik ongeveer 4 euro kwijt!
Gister zijn we een dag naar Petropolis geweest, een mooi koloniaal stadje midden in de bergen. Waar ook veel Duitse invloeden zichtbaar zijn, vele Duitsers hebben zich hier na de 2e wereld oorlog gevestigd. We hebben nog ontspannen in een parkje gezeten, wat je in Rio helaas niet kan doen.
De reis door de bergen was heerlijk rustgevend en gaf me een gevoel van vrijheid, ik zou nu eigenlijk wel weer een tijdje willen rondtrekken, maar ik ben hier met een ander doel! Dit komt vast wel weer!

Tchau! Ate logo..

De druk is van de ketel, we hebben onze eerste echte les gegeven!
Het was erg leuk, we hebben onze eigen ideeën over lesgeven en spel gecombineerd. Deze week staat in het thema van Holanda. De kinderen deden enthousiast mee, soms waren er een paar druktemakertjes maar over het algemeen verliep het goed. Wel is de taal nog echt een barrière. Stel je ze een vraag, krijg je antwoord, maar vervolgens kan je niet reageren omdat je het antwoord niet begrijpt! Maar Fien, onze redder in nood (een Belgisch meisje die hier stage loopt) hielp ons vaak uit de brand en dit was wel erg fijn! Ze gaat ons ook helpen met de lessen. Er gaat wel enorm veel tijd inzitten met lessen voorbereiden omdat we de taal nog minimaal beheersen, maar het voordeel is dat we het zo des te sneller leren!
Deze les hebben we vervolgens ’s middags aan een andere groep gegeven, deze was wel iets groter, ongeveer 25 kids, maar verliep over het algemeen ook goed.
De kinderen kunnen hier maar een half dagdeel naar school. Er zijn te weinig scholen en anders moeten ze of ’s middags of ’s ochtends naar een privé school.

Met het geld wat ik heb opgehaald zijn we nu de benodigdheden aan het kopen, hier zijn ze erg blij mee! Mensen bedankt! We zijn trouwens nog hard bezig met fundraising, dus alle ideeën om sponsors te regelen, of deze organisatie te steunen met een bijdrage is van harte welkom! We hebben onze eigen site aangemaakt met informatie over het project en onze beproevingen, zie link www.evsrio.blogspot.com.

Dinsdag zijn we naar een andere locatie van het project AMAR gegaan. Dit was in Duque do Caxias, op ongeveer 3 kwartier rijden van Rio. Het was totaal anders dan de andere locaties. Het was heerlijk rustig. Hier zijn ook geen drugsbendes en het voelde vredig en kalm.
We zijn met de kinderen in gesprek gegaan en wat me opmerkte was dat ze veel broers en zusjes hadden maar van vele niet wisten waar ze woonden of hoe oud ze waren. Ze zijn zich waarschijnlijk in de stad gaan vestigen.

We zijn door het dorp gaan lopen en iedereen was super vriendelijk. Bij een aantal mensen mochten we even binnen komen buurten. We hebben vervolgens nog super mooie dingen gekocht van opgerold tijdschriftenpapier, waar ze sieraden, lampenkappen, fotolijstjes etc van maakten.

De afgelopen dagen hebben we nog veel les gegeven en soms was dit best pittig. Een gebrek aan taalkennis en bepaalde benodigdheden om een presentatie te geven waren niet aanwezig, waardoor het soms wat rommelig werd. Aankomende week staat in het teken van het lichaam en zijn nu weer druk bezig met de voorbereidingen.

Van de week waren er gelukkig weer veel straatkinderen bij São Cristovão! Met een paar had ik een kort gesprekje gevoerd over of ze broers of zusjes hadden. Eentje vertelde dat hij er 10 had maar niet wist waar ze waren, zijn vader en moeder waren op jonge leeftijd gestorven. Een heftig verleden dus.. Vind het nog lastig om hier iets over te vragen, vooral ook in het Portugees. Maar daarna trok hij echt superveel naar me toe, dit was leuk om te zien!
Eén jongen ging vandaag voor het eerst naar een cursus in meubels maken, dit is die jongen die zo goed kan tekenen! Hij is echt goed bezig en je zag ook een soort trots in zijn gezichtsuitdrukking. Misschien kan ik hem een beetje technisch tekenen bijleren, zodat hij daar later misschien iets aan heeft.

En ja, carnaval staat voor de deur dus het weekend stond weer geheel in het teken van feesten, samba en caipirinha! We hadden afgelopen zaterdag een verjaardagsfeestje van een jongen van het project. Dit was een erg geslaagd feestje! En zondag was er een bloco (parade met muziek, band en veel samba) bij het strand van Ipanema. Dit was echt geweldig, vergelijkend met de danceparade maar dan met een temperatuurtje van 35 gr!

Maar nu begint de week weer en is het weer tijd voor serieuze dingen…

Um grande beijo!

we're goin deeper..

Een week weer vol van nieuwe indrukken.. We kruipen beetje bij beetje dieper in de wereld van de straatkinderen. Het is confronterend en bepaalde situaties grijpen me erg aan.
Zo hadden we gister onze presentatie gegeven (in het Portugees!!) van onze ideeën voor de aankomende weken. Hier werd erg enthousiast op gereageerd en we hebben nu ook super veel zin om dit te gaan doen! Maar vóór de presentatie kregen we een verhaal van een jongen te horen waar wij de afgelopen weken ook mee hadden doorgebracht. Deze jongen gaf aan dat hij helemaal met de drugs wilde stoppen, niet meer op de straat wilde leven en weer met een schone lei wilde beginnen. De man van de organisatie nam hem voor een nacht in huis om vervolgens de dag erna naar zijn familie te gaan. Zijn ouders waren allebei zwaar aan de drugs, en de rest van de familie wilde hem ook niet in huis nemen of waren ook aan de drugs.
Kan je je voorstellen dat je bij je eigen familie niet meer welkom bent?
Vervolgens kwamen ze bij het project aan en zei hij dat hij terug ging naar het leven op straat. Echt zo’n harde werkelijkheid, vooral omdat je deze jongen nu ook kent is het veel sterker voelbaar…
Zo heeft ieder kind zijn eigen verhaal en is het soms zó hartverscheurend.
Maar daarentegen zijn er ook positieve verhalen en misschien komt deze jongen na een tijdje ook wel weer terug..
Zo zijn er ook 2 jongens die hier iedere dag zijn. Eén van hen woont alweer thuis bij zijn ouders, laatst heb ik zijn moeder en één van zijn broertjes ontmoet. Af en toe krijgen ze een voedselpakket mee naar huis en hij gaat, als het goed blijft gaan over 2 weken (zo ver als ik het begreep, in het Portugees blijft het soms lastig) weer naar de publieke school.
Die andere jongen houdt heel erg veel van tekenen en is hier ook super gedreven in. Dit is echt goed om te zien!

Gister was het héél rustig, er waren in totaal maar 5 kinderen, dit vanwege het mooie weer en de meeste een duik in de verfrissende zee maken. (ja mensen, het is hier nog steeds erg warm!) Wel hebben we enorm gelachen om allemaal gekke dingetjes/spelletjes die we vroeger allemaal deden.
Op de terugweg in de bus kwamen we één van de meisjes tegen die ook wel vaak op het project komt. Ze herkende ons en was een beetje grapjes aan het uithalen. Zo vroeg ze aan de man die naast mij zat of ik zijn vrouw was! Vervolgens zat ze hartjes in de lucht te schrijven en babbelde ze er op los, (maar helaas kon ik lang niet alles verstaan) wat resulteerde in een telefoonnummer van Roberto!
Ik ben nog meegegaan met een team naar het busstation Rodoviaria. Hier zag je veel mensen die op straat lagen te slapen, vaak in armoedige omstandigheden met wonden op hun lichaam waar je niet echt blij van wordt, ik zal niet verder in details treden.
Eén jongen die onder een viaduct lag, kenden zij vanaf zijn elfde. Hij was nu inmiddels 18 jaar, had al dagen bijna niks gegeten (was superdun) en zijn leven bestaat nu uit slapen en drugs. Dan schiet er wel door je heen; “hoelang zal zijn lichaam dit nog volhouden?
Het project is er voor kinderen tot en met 16 jaar, we konden uiteindelijk weinig kinderen meenemen. Het is vreemd om daar ook onderscheid in te maken. Echt harde confrontaties, met blijkbaar niet meer te redden kinderen.

Deze week ging al veel dieper dan de eerste week. De kinderen waren af en toe best agressief. Terwijl ik daar eerst een vrij positief beeld over had.
Op sommige dagen sliepen er veel en lagen ze zo uren op de stenen vloer te slapen. Ook waren er een aantal dagen heel weinig kinderen en soms hoop je dat een bepaald iemand er de volgende dag weer is en dan blijkt dat toch niet te zijn en zie je hem liggen op straat.
Maar boven alles hebben we veel lol en gekkigheid.
Verder heb ik de afgelopen week vrij rustig aan gedaan. Onze maandag en woensdagavond zijn zowizo gevuld met Portugese les, waarvan ik er deze week eentje van heb geskipt. Het was me allemaal even teveel en ben naar een supermooi uitzichtpunt hier vlakbij geweest en heb mezelf goed verwend met een brownie met aardbeienijs!

En de afgelopen avonden en zelfs vandaag stonden weer geheel in het teken van de samba. De carnaval is in aantocht, dus elke avond/dag gaan de mensen hier helemaal los op deze opzwepende muziek. Vandaag zijn we naar de favela Mare gegaan en dit was helemaal te gek! We moesten wel opgehaald worden, omdat je hier toch echt wel moet oppassen in bepaalde delen. Maar het feestje ging helemaal los! En ik heb op een wagen gestaan! Jajaja, het is me gelukt, dan wel niet met carnaval en geen pakje aan, maar toch…
De mensen stonden helemaal verbaast van zoveel buitenlanders, maar we werden er volop in opgenomen en heb ontzettend veel met mn billen staan schudden! Ik zal jullie wat laten zien als ik terug ben!

Maar het is de hoogste tijd om mijn bedje in te duiken, dat dansen in de brandende zon is leuk, maar zelfs ik(!!!) ben vermoeid.

Een heeeeeeeele dikke knuffel uit Rio!

eerste indruk project AMAR

Eindelijk hebben we kennisgemaakt met 2 van de 3 projecten waar we de aankomende 2 maanden gaan werken! Het was heel leuk en behoorlijk intensief!
Ineens weer echt vroeg uit mn bedje en met het weekend achter de rug (weinig nachtrust ;)) was dit weer even omturnen naar een totaal ander dagritme.
Maandag zijn we naar het project gegaan waar de kinderen uit 2 verschillende sloppenwijken bijeenkomen. Deze wijken worden overheerst door 2 drugsbendes, maar de kinderen kunnen bij elkaar komen op deze opvang.
We stelden ons voor en hadden daarna elkaar bij de hand vastgepakt in een grote kring. Zingend en biddend hebben we de warmte en liefde gedeeld voor deze nieuwe dag. Dit doen zij iedere dag en het was een super mooi gebaar! Iedereen kreeg ook de ruimte om persoonlijk toe te toelichten wat diegene speciaal vond aan het samenzijn op dat moment. Daarna hebben we elkaar een dikke knuffel en/of kus geven. Het was een mooie manier om iets te delen met elkaar.
Vervolgens hebben we de hele dag met ze gespeeld en ze hebben voornamelijk nieuwe coups van ons haar gemaakt. Ze waren echt superlief en knuffelig. De 2e dag zijn we weer naar deze opvang gegaan en ik moet zeggen dat mn Portugees steeds beter gaat.
Een meisje was echt zoooo lief! Ze had mn haar gedaan en een heel mooi vlinderspeldje erin gedaan. Aan het einde van de dag wilde ik deze terug geven, maar toen mocht ik hem houden, want ze had er 2 en eentje was voor mij. Zo mooi, zo'n klein gebaar..
Verder heb ik een aantal massages gehad van een paar jongetjes en ja daar stond natuurlijk tegenover dat ze er ook eentje voor terug wilden. Dus ik maak veel nieuwe vriendjes hier!
Afgelopen woensdag zijn we naar het project gegaan met de straatkinderen. De kinderen komen hier zelf naar toe, of worden opgehaald door een aantal mensen die naar verschillende plekken gaan waar de kinderen 's avonds slapen. Als zij hier aankomen, moeten ze eerst douchen en krijgen ze schone kleding en eten.
De jongens waren toegankelijk en we zijn met een aantal een lesje capoeiera gaan doen! Dit was echt super leuk en heb enorm om ze gelachen! Was wel helemaal doorweekt van het zweet...
Een aantal kinderen lagen te slapen op de bankjes, moe van de nacht. Ook was er 1 jongen van 15 die nog een speen draagt. Het viel me ook op dat de meisjes iets afstandelijker waren. Er was een meisje van 15 die hoog zwanger was en ook niet helemaal helder uit haar ogen keek.
Dit is wel behoorlijk confronterend.. Ook om te zien hoe ze zich ontwikkelen. We zaten op een gegeven moment met een jongen van 13 een puzzel te maken, maar die had de denkwijze van een kindje van 4. Ook kunnen velen niet lezen en schrijven.
Ze mogen zelf beslissen of ze komen en de 2e dag hoopte ik ook iedereen weer terug te zien. De meesten waren er gelukkig wel weer...
De volgende dag zijn we weer naar dit project gegaan en mochten we mee de straat op. We gingen naar de wijk waar wij wonen. De kinderen lagen slapend in een groepje, schuilend onder de bomen. We hebben ze wakker gemaakt en iets te eten en drinken gegeven. Ze waren vrij toegankelijk en hebben een beetje met ze staan kletsen. Op een gegeven moment kwamen er 2 meisjes bij. Het ene meisje had een mooi kettinkje om haar hals, Peti (meisje van de groep) gaf haar een complimentje en vervolgens deed ze haar kettinkje af en hing hem om haar nek. Ze mocht hem houden! Wel heel apart, iemand die bijna niks heeft en zo iets weggeeft.
Mijn eerste indruk van de kinderen zijn leuke en liefdevolle kinderen. Die eigenlijk zoveel meer mogelijkheden moeten hebben. In eerste instantie had ik meer hardheid en opstandigheid verwacht, maar van wat ik tot nu toe heb meegemaakt is dit niet het geval.
Ik heb ook zo enorm gelachen! Op een gegeven moment werd de tuinslang aangezet, dit werd natuurlijk een groot water- en glij festijn! Ze sopten zich in met zeep, waardoor er op een gegeven moment op de gladde stenen vloer een enorme laag van water gemengd met zeep ontstond en dit tot glibberige glijpartijen leidde. Een jongen ging me achterna (vermomd als tijger) en probeerde me te pakken, uiteindelijk volgden ze hem allemaal glijdend en voortbewegend als slang of ander dier.
Het is nog moeilijk om met de kinderen een goed gesprek te voeren of iets te vragen over wat ze meemaken op straat, wat geheel logisch is, maar met 1 jongen had ik hier wel een kort gesprekje over gevoerd. Deze jongen was ook erg toegankelijk en ik merkte dat ie veel dingen graag wilde zien/doen etc. Je hebt toch een bepaalde hoop dat we ze op het goede pad kunnen krijgen en ze meer zekerheid voor de toekomst kunnen geven. Maar het is al super mooi om te zien dat ze veel lol hebben en even van het gevaar van de straat weg zijn.
Het was een indrukwekkende en intense week vol van emoties.
In Nederland heb je een bepaald idee van hoe het hier zal zijn, maar nu, als je het werkelijk ziet en ervaart is het soms heel dubbel. Je wilt de mensen zo graag helpen en ik hoop dat we in deze maanden de kinderen iets kunnen bijleren en ons enthousiasme kunnen delen en hopelijk iets kleins (liever groots) kunnen bereiken. Het liefst wil je alles, maar het grootste probleem is dat de kinderen 's avonds weer de straat op moeten en zolang hier geen verandering in komt is het heel moeilijk om de kinderen uit dit patroon te krijgen.
Dit was het voorlopig even, ik hou jullie snel weer op de hoogte met mijn nieuwe belevingen!

cidade maravilhosa!

Oi todos!
Alles goed daar in het regenachtige NL? om jullie gerust te stellen.. hier regent t ook! maar het is eigenlijk wel heel verfrissend!
Maar dus even weer een update vanuit Rio.. En ja, waar zal ik beginnen..
Er was eens..een stad genaamd Rio de Janeiro, (in NLse vertaling Januari rivier) Deze naam is te danken aan de Portugese ontdekker Gaspar de Lemos die op 1 januari 1502
de Baai van Guanabara ontdekte, en dacht dat het om de monding van een rivier ging, en heeft het vernoemd tot Rio de janeiro. Door velen wordt deze stad ook wel Cidade Maravilhosa, oftewel 'Prachtige Stad' genoemd. Het leeft, het beweegt, het speelt met alle zintuigen en dat doet het ook zeker met mij. De afgelopen dagen heb ik de verschillende smaakjes van Rio geproeft.
Om te beginnen zijn we gister naar de favela Rocinha gegaan, dit is 1 van de grootste sloppenwijken ter wereld. We zijn met 2 nonnen door het levendige hart van deze favela gewandeld. Tot mijn verbazing voelde het veilig om me in deze wijk te begeven. Door de vele verhalen vorm je toch een bepaald beeld en je moet ook zeker op je hoede zijn. Maar doordat we met mensen uit de buurt waren, werd het denk ik ook meer gerespecteerd dat wij er waren.
Kenmerkend waren de vriendelijke mensen, de smalle straatjes die zich een weg banen langs de woningen, woningen waar je zo naar binnen kon stappen, de riolering en leidingen die overal zichtbaar waren (vooral veel lekkere luchtjes), woningen die bestaan uit rode stenen en beton en kris kras langs, boven en naast elkaar zijn gebouwd, jongens die met een telefoon de omgeving in de gaten houden, veel motortaxi's, afval langs de weg en 2e hands apparatuur, waar je je van afvraagt of het het nog wel doet. Uiteindelijk zijn we naar het huis van 1 van deze vrouwen gegaan. Ze heeft ons veel verteld over wat ze doet, wat ze belangrijk vind in het leven en wat ze hoopt te bereiken in deze wijk. Het was een hele bijzondere vrouw en het huis stond voor iedereen open. Op een gegeven moment kwamen er 2 hele lieve meisjes bijzitten, na het verhaal van de vrouw probeerde ik een gesprek met hun aan te knopen. Dit lukte me toch wel een beetje en ze zaten op een gegeven moment mn haar goed te doen en pakte mn hand vast toen we naar buiten gingen. Op straat liepen we langs familie en werden vriendelijk begroet en voorgesteld. Ik liep al rennend en spelend met de meisjes mee naar beneden en wilde helemaal niet weg, maar het busje stond alweer op ons te wachten om naar de volgende bestemming te gaan. Heb de meisjes even innig omarmd, de oudste wilde ook graag met ons mee omdat we naar een zwembad zouden gaan, maar helaas... En ja, toen waren we op weg naar vrienden van Jeannette en Jorge (de mensen die dit project hebben opgezet) Dit was echt totaal iets anders.. Zij woonden in Leblon, een fancy wijk met beveiliging. Ze hadden een barbecue voor ons in petto.. met zwembad, sauna en vooral veel luxe.. Dit was wel even iets anders en ook wel gek na zo'n intense ontmoeting met het leven in de favelas. We hebben hier genoten van deze luxe en lekkernij, maar het voelde wel een beetje vreemd van binnen. Het waren erg vriendelijke mensen en ze had zelfs echte NLse appeltaart gemaakt, dus lekker zitten smikkelen en smullen.
Zaterdag zijn we naar een echte sambaschool gegaan, dit was geweldig! De muziek is zo opzwepend, dat je voetjes en heupen wel moeten bewegen! Het was live, met een bateria (brass band), zangers en de muziek bleef in een volop zwingend tempo doorgaan, waardoor de energie door mn lichaam bleef stromen.. en ja mijzelf kennende, kan ik ook alleen maar doorgaan! De caiperinha was ook weer erg lekker.. en bij thuiskomst hebben we weer even afgekoeld in ons zwembadje.
Vrijdagavond hebben we de omgeving hier in Lapa verkent. Iedereen staat hier etend, drinkend, dansend en kletsend op straat! Het lijkt wel koninginnedag maar dan met n iets warmer tintje.. De sfeer was niet overal even prettig en zijn wat verder door gelopen. Uiteindelijk zijn we door n lief mannetje bij een sambafeestje op straat terecht gekomen, dit was echt leuk! Hier hing wel echt n goeie vibe!

Ook hebben we inmiddels Portugese lessen gehad, ik merk dat het door de Spaanse taalbeheersing me veel makkelijker afgaat, dus soms gaat het iets te langzaam voor mij, maar fijn dat we nu steeds beter kunnen communiceren.
We zijn ook nog naar een supermooie botanische tuin van Burle Marx geweest. Hij heeft deze grond gekocht en werd geinspireerd door de vele plantensoorten over de hele wereld. Hij was ook een kunstenaar en heeft deze tuin, met kerkje en kunst uit allerlei streken na zijn dood geschonken aan de staat Rio. Hierna hebben we eeeeeeeenorm lekker gegeten in een restaurant. We hebben zoveel zitten eten dat we er buikpijn van kregen. Kortom die smaakjes in Rio zijn ook echt lekker!
Dit was voorlopig even het laatste smaakje wat ik heb toegevoegd.. more will come!

een berichtje uit het zonovergoten Rio!

Ik wil jullie echt niet jaloers maken, maar het zonnetje schijnt hier echt alleen maar! Soms best vervelend, vooral als je 's morgens wakker wordt in het zweet en gelijk een duik in t zwembad moet nemen om af te koelen.. Jaaaa zwaar heb ik het zeker..;)
Maar even weer wat nieuws van mijn kant.. Ik ben hier nu inmiddels een aantal dagen en heb het super naar mijn zin!
We zijn met een leuke groep en doen veel dingen gedurende de dag..
Gisteren was vrij pittig! Rio heeft het grootste nationale park midden in de stad en vandaag zijn we hier naar toe gegaan! We hebben 's morgens eerst nog informatie gekregen over de favelas (sloppenwijken) en vervolgens richting het Tijuca national park gegaan. Het was een flinke klim (maar liefs 8u onderweg geweest zonder voedsel), maar uiteindelijk hebben we genoten van een geweldig uitzicht op de stad! Ook zo heerlijk even in de rust en de schoonheid van de natuur.. En ook heel relaxd dat dit zo dichtbij is, hier ga ik zeker wel vaker naar toe..
Daarna hebben we met halfslaperige oogjes nog een hele confronterende film gekeken over de corruptie en het leven in Rio. Voor de mensen die deze ook willen zien, de titel is prohibib de prohibir. Dus dit was een heftige afsluiter van de dag.
En vandaag kwamen de mensen langs van de projecten waar we gaan werken. Ze spraken alleen maar Portugees (dit werd vertaald) Vond t toch wel vrij moeilijk om het te verstaan, maar een aantal dingen kon ik toch aardig volgen.. Het was een hele dag vol informatie, maar zeer interessant.
Verder heb ik de afgelopen week enorm veel nieuwe indrukken opgedaan, mooie maar ook heftige dingen ondervonden en gezien.
Zo is Rio een stad vol van armoede, maar boven dat zijn velen blij en nemen het zoals het is. Mensen hebben weinig, vele leven in krotten, en het is voor hen echt een vorm van overleven. Ze leven van dag tot dag en velen leven met het idee dat god het zo wilt.
Verder zie je veel daklozen op straat, slapend of in zichzelf pratend of bedelend om geld.
Eergister zaten we in een restaurant en er kwam een meisje (ik schat 19 jr) met haar kindje bij ons om eten bedelen, dit was zo aandoenlijk. Vaak hoor je ook dat ze voor een pooier werkt en uiteindelijk het geld en eten aan hem moet afstaan en net nog iets daarvan krijgt om te leven. Uiteindelijk hebben we eten in servetjes gedaan, maar op het moment dat we dit wilden geven, was ze weg. Later hoorden we van anderen dat zij haar ook hadden gezien en dat ze werd meegenomen door een priester.. Wij hebben onze servetjes bij zwervers achtergelaten op de bankjes.
Van het weekend zijn we 's avonds naar een soort markt gegaan met allerlei eettentjes, barretjes, winkeltjes en 2 grote podia. Dit was echt superlache! Die mannen wilden alleen maar met ons dansen en ze kwamen constant naar ons toe om ons ten dans te vragen. We zijn hier flink losgegaan, gutsend van het zweet, bewegend op de samba muziek en niet te vergeten de heerlijke caiparinha's. Vervolgens hebben we bij thuiskomst een duik in ons zwembadje genomen! Paula, wij moeten ook een zwembad op ons dakterras maken!
Van het weekend zijn we ook naar Ipanema (strand) gegaan.
De busreis was al een heel avontuur, ze rijden hier als gekken! Iedereen wordt erin gepropt en al staande word je alle kanten opgeslingerd. Ze hebben ook een heel onhandig systeem, er zit namelijk een extra mannetje in de bus waar je je kaartje moet kopen en vervolgens mag je door een poortje. Maar misschien hebben ze hierdoor wel meer overzicht op de stelende schoffies..
Eenmaal daar aangekomen was het zwart van de mensen, letterlijk en figuurlijk! we hebben een plaatsje weten te bemachtigen en heb me heerlijk begeven in de hoge golven!
Helaas waren er wel 2 meiden beroofd van hun telefoon. Dus onze ogen staan op scherp.
In Ipanema was er ook een hippiemarkt, we hebben ons even vergaapt aan alle mooie, veel met de handgemaakte spulletjes. Tot op een gegeven moment we allerlei knallen uit de verte hoorden. In eerste instantie leek het op vuurwerk, maar vuurwerk overdag??
Achter deze wijk ligt 1 van de grootste favelas en ik heb vernomen dat daar kort geleden de politie een grote ingreep heeft gedaan en 1 van de grootste gangleiders heeft vermoord. En er sindsdien een sterke strijd is tussen de politie en gangs.
De stad qua architectuur is niet echt overweldigend, maar het leeft wel echt op straat. Je merkt zodra het een beetje later op de middag wordt dat er muziek wordt gedraaid en mensen uitbundiger worden. Straten staan 's avonds vol van de mensen die gezellig pratend genieten van een drankje. De mensen zijn vriendelijk en de mannen kijken hun ogen uit met ons als toeristen die zo even langs komen huppelen..
Ik heb inmiddels lekkere trek gekregen en ga maar even een hapje eten..
Ate logo!!
Nog even iets.. ik vond t echt superlief wat jullie allemaal in t boekje geschreven hebben! zal er nog vaak door heen bladeren.. Dikke smak!

RIOOOOOO... de janeirooooo!!!

OI! Ik ben er gewoon! en t voelt eigenlijk alsof ik er nu al weer n tijdje zit..zo gek!
Hebben een lange reis achter de rug gehad..ruim 2 uur vertraging, maar uiteindelijk zijn we in het zonovergoten RIO! En werkelijk waar, die zon doet t goed! jongens, jullie moeten heeeeeeeeel snel deze kant op komen! Ben zelfs al verbrand en heb echt maar een half uurtje in de zon gezeten..
Ik ben gelijk met kleren en al in t zwembadje gedoken, dit was zo verfrissend na een lange trip..

De buurt waar we zitten is super! een heel creatief mannetje die deze geweldige mozaiktrappen maakt van allerlei tegeltjes die hij krijgt van allerlei mensen over de hele wereld. En zo is hij nu een enorme trekpleister hier in Rio en maakt hij ook echt iets moois van de wijk.
De stad heb ik vanmiddag een beetje verkend, we zijn met een aantal met een trammetje door de stad heengegaan en dit was echt superlache!
Mensen die aan dat ding hangen en er gewoon opspringen en zoveel mogelijk mensen inproppen.. Af en toe draaide de motor overuren en stopte ie ermee..
De mensen zijn super vriendelijk, eigenlijk wel een beetje vergelijkbaar met midden amerika.
Verder is het heel gezellig met de groep, moet wel wennen aan t feit dat je met een groep bent en dus met veel mensen de stad ingaat en dan ook echt opvalt als toerist.. En ik niet dingen op mn eigen houtje ontdek..
Ach ja, zo heeft alles zijn voor en nadeel..
Nou ik ga mijn 3 laags stapelbed induiken!
Jullie horen van me!
beijos!!