Het heeft eventjes geduurd, maar heb een gaatje gevonden om iets te schrijven..
De afgelopen weken zijn erg snel voorbij gegaan, ik heb enorm veel leuke dingen meegemaakt, maar ook weer verhalen en dingen meegemaakt waar ik ontroerd van ben geraakt…
Het weekendje in de bergen was zeer ontspannen, totale rust, enorm veel sterren aan de hemel, een flinke wandeltocht met als verassing een oranje waterval en heerlijke Braziliaanse barbecues.. Roberto (één van de oprichters van AMAR) woont hier in het weekend, ieder weekend komen zijn 2 toekomstige adoptiekindjes ook over de vloer (dit is nog in proces). Het was een erg gezellig en rustgevend weekend en was weer helemaal opgeladen om les te geven.
De afgelopen weken met les geven gingen razendsnel voorbij.. Hebben leuke lessen voorbereid, zo hebben we de Engelse les gegeven over het dierenrijk, menselijk lichaam en allerlei andere belangrijke woordjes. Dit door middel van uitbeelden, quiz, tekeningen en woorden op het lichaamsdeel plakken. Deze week hebben we vooral veel danslessen gegeven. Dit vonden de kids enorm leuk! Hebben ook erg gelachen om de verschillende dansjes die hieruit voort kwamen. Ze dansten soepeltjes alles mee en waren wel even iets leniger dan dat ik ben.
En afgelopen weekend ben ik naar Paraty gegaan, dit was muito legal! Ook weer een weekend volop in de natuur, rust, watervallen, (waar je zelfs van af kan glijden en onder kon zitten!) onbewoonde eilandjes, helderblauw water, een pittoresk stadje met live muziek iedere avond en vooral geen drukte, veel mensen en het gevoel dat je de hele tijd op moet letten…
Verder zijn we vrijdag naar Padre severino geweest, een jeugdopvang voor kinderen die een delict hebben gepleegd. Dit was heel dubbel allemaal en ik was er ook wel even behoorlijk van ondersteboven.
Iedere week gaan er een aantal mensen van AMAR onder het mom van een evangelische bijeenkomst naar toe, deze dag was heel speciaal omdat Renato Sorisa, beroemde sambista, kwam optreden. Hij ging de jongeren zijn levensverhaal vertellen en dit was echt super mooi hoe hij dit deed!
Hij heeft ook heel lang op straat geleefd en een tijdje in de gevangenis gezeten, vervolgens is hij als schoonmaker bij de Sambodromo gaan werken. Hier is hij ontdekt met zijn danstalenten en nu is hij beroemd in heel Brazilië!
We hebben met de jongens samba staan dansen en er was voor even een hele losse sfeer. Op een gegeven moment zag ik die ene jongen waar ik in het begin ook over heb geschreven. Hij was een aantal keren bij AMAR geweest en hij trok erg naar me toe. Maar na een paar weken zag ik hem helaas niet meer.. Ik had geen idee waar hij uithing en hoopte dat het goed met hem ging. Wel is het vrij normaal dat kinderen komen en gaan. En nu zag ik hem ineens daar… Hij had iemand overvallen.
Het voelt als een harde klap in je gezicht, wat heeft hem hiertoe gedwongen?, waarom? En wat doet het nu met hem?
Zo gek om hem daar te zien. Ik wilde graag met hem praten maar daar was geen mogelijkheid voor. Ik ga hem nu schrijven, om hem te laten weten dat er mensen zijn die aan hem denken.
Het was heel dubbel om daar te zijn, er gaan namelijk veel slechte verhalen de ronde over deze gevangenis. En nu werd er een soort schijn opgehouden. Ze vertelden dat de jongens hier les krijgen en een vak kunnen volgen, maar het blijkt helemaal niet zo te zijn. Ze slapen met vele in een donkere cel zonder verlichting, onder een dak wat de warmte vasthoudt en op bedden wat je geen bed kunt noemen. Ook hebben de bendes de overmacht en is het niet makkelijk om hier buiten te blijven.
Dus ik hoop hem met mijn brieven een beetje steun te kunnen geven.
Verder was er nog een aangrijpend verhaal van een jongen die ook bij AMAR werkte. Hij heeft lang op straat gewoond, was aan de drugs en was nu inmiddels ruim een jaar hier mee gestopt. Hij woonde in een huis van de regering, waar ze erg streng zijn. Hij is hier een paar keer te laat gekomen –door bepaalde omstandigheden- en is eruit gezet. Hij kon niet bij zijn familie terecht, vader die verslaafd is, weinig geld en bij zijn zus kon hij ook niet terecht vanwege haar vriend die het niet wilde. Hij leeft nu weer op straat en is weer behoorlijk aan de crack. Anouk (een meisje van onze groep) is hem al een paar dagen gaan zoeken en hopelijk gaan ze hem morgen zien. Een aantal van Amar hebben ook al geprobeerd contact te zoeken, maar hij wilde dit niet.
Maar gelukkig zijn er ook weer optimistische verhalen! Zo is er een jongen die nu inmiddels bij zijn ouders woont en weer naar school gaat. Dus laat ik eindigen met dit optimistische puntje en hopen dat er nog meerdere mogen volgen!
Een heeeeeeeele dikke koes!