Kerstmutsen op het strand!

Oi!

 

Hier een berichtje uit Rio waar de thermometer meer dan 40 graden aanslaat! Kerstmutsen op het strand! 

Hoe is het daar?

Hier druk met van alles en nog wat!

O.a. met de expo. Heb een super enthousiaste groep jongeren benaderd die erg geïnteresseerd zijn om mee te doen. Zij hebben het afgelopen jaar hier in favela da Maré en een groep in cidade de Deus (ja van de film) een eigen Eco rede opgericht in samenwerking met Ceasm/Museu da Maré. Zij hebben allerlei kinderspeelgoed (van afvalmateriaal) gemaakt en lessen gegeven op scholen in recycling. Het is een groep in de leeftijd van 15 tot 23 jaar. En het klikte goed!

Vorige week was er een seminar ter afsluiting van hun project voor dit jaar. Het was mooi om te zien wat ze allemaal hebben gedaan en in samenwerking met het project hebben ze zelfs de 'catadores' (mensen die uit het vuil van de straat, het bruikbare afval verzamelen en hier een minimaal bedrag voor terug krijgen) een stapje geholpen. Zwaar werk en vaak hebben ze een enorm laag zelfvertrouwen omdat ze tussen de afval lopen te plunderen op zoek naar bruikbaar afval zoals plastic, blikjes en karton/papier. 

Ze hebben hun eigen grote karren gekregen (wat het werk makkelijker maakt), kleding en er zijn inzamelpunten op verschillende instituten in de favela geplaatst.

Gister was er een liefdadigheidsactie en hadden we allemaal kadootjes gegeven aan hen en de kinderen. Zij waren super blij met al deze initiatieven. Hiervóór durfden ze nooit de drempel over te gaan bij Ceasm, omdat zij geen studie hebben gedaan, niet kunnen schrijven etc, zo'n laag zelfbeeld hadden ze. Dus super mooi om te zien dat ze met kleine ingrepen deze mensen helpen. De verhalen van de meesten zijn heftig. Zo heeft één vrouw een dochter die drugsverslaafd is en inmiddels al 6 kinderen heeft en zij voor haar kinderen van haar dochter zorgt met dit minimale loon van het verzamelen van het afval. Dus heftig maar heel mooi om te zien hoe blij ze zijn met de hulp die aan hen geschonken wordt.

En ik ben nu alle lessen aan het voorbereiden voor de expo. Met vrienden aan het kijken wat interessant is om er aan toe te voegen. Zo gaat een vriendin Asumi, die werkt met duurzame mode (kleding gemaakt van bamboe, plastic flessen en van restjes stof) lessen geven op het gebied van mode en duurzaamheid met modeshow en al.

Miguel die veel met reclame doet, gaat iets vertellen over communicatie, de geschiedenis van de reclame en we gaan een poster maken van gerecycled materiaal.

Op het gebied van voeding, wordt er een les gegeven in samenwerking met Terrapia, waar ik enorm veel geleerd heb over gezonde voeding, het planten/kiemen van zaadjes, raw food en alles wat met een gezonde levensstijl te maken heeft.

En een kennisje die veel weet over permacultura (ecologisch bouwen, het maken van een oven die werkt op de zon, constructies van bamboe en ecologische aanpassing in woonomgevingen) gaat lessen geven over hoe we in de favela aanpassingen kunnen maken op het gebied van duurzaamheid. Hergebruik van regenwater, aanmaken van stedelijke tuinen/sociale ontmoetingsplekken etc.

En Davi, een goeie vriend van me gaat iets vertellen over hoe we onze krachten kunnen samenbundelen en bedrijven kunnen benaderen etc.

Gister zijn we naar de locatie geweest op het vliegveld. Het is een goeie plek om de expo aan een groot publiek te laten zien. Alleen zijn er een aantal dingen die het iets bemoeilijken. Maar hier moeten we nog even dieper induiken om een goeie oplossing te vinden. Verder hebben we besloten om de expo iets uit te stellen vanwege de tijdsdruk. Dus waarschijnlijk wordt het begin maart.

En we hebben een gesprek gehad met één van de grootste uitgevers van Brazilië  Mijn gevoel was zozo, dus afwachten. Gister ging ik samen met Lourenço en Louis (van het project) in gesprek met deze uitgever. Zij hadden 2 boeken en een krant waarbij ze ondersteuning van hem zochten. En ik kwam daar nog achteraan met het boek. Dus misschien ook een beetje veel in 1 keer. Maar hij gaat het verder bekijken met iemand anders die de beslissing neemt. 

En ik hoop dat alle kindjes die het boek hebben gelezen, het een leuk boek vonden!

 

Verder ben ik alweer bezig met een 2e boek aan het schrijven en illustreren. Dus af en toe duik ik even de frisse natuur in, even schrijven, tekenen, ontsnappen uit de hitte en drukte van de stad!

 

En volgende week gaan we naar Foz de Iguazu, de watervallen op de grens met Argentinië . Dit vanwege m'n visum. En ik hoop dat dit me gaat lukken omdat de wet hier aangescherpt is... Dus nog een beetje spannend.

 

En hierbij wil ik jullie allemaal hele mooie, gezellige en liefdevolle feestdagen toewensen!

 

Feliz Natal e um Bom 2013!

 

Beijos!

Expositie! en weer terug in Rio!

Ola todos!

Inmiddels alweer 3 weken in Rio, de tijd vliegt!

Even acclimatiseren en weer wennen aan het ritme hier.

En de eerste week kwam Carolien gezellig op bezoek! dus was fijn met haar weer opnieuw Rio te verkennen. Lekker de natuur in, Floresta de Tijuca, watervallen, aapjes, vlinders, boskippen en strand at Ipanema en Grumari (een verlaten strand net iets buiten Rio) En daarnaast swingen op de samba en lekker wat dansjes gewaagd.

En afgelopen weekend een Braziliaanse bruiloft in Sao Paulo! Was leuk om te zien hoe dit hier wordt gedaan. In de kerk werd de één na het andere bruidspaar getrouwd! En dat tot 's avonds 11uur...Je zal de pastoor maar zijn...

En verder is het eerste bedrag van de sponsor voor de expositie binnen! Dus ik ben nu druk met alles organiseren en bedenken hoe het eruit moet komen te zien! Spannend dus allemaal.

Dit is het idee:

Een expositie waar je je waant in de wereld van favela da Maré , één van de grootste sloppenwijk in Rio de Janeiro.

Een expositie met een positieve focus op het leven in een sloppenwijk (favela), de sociale binding, de warmte van de mensen, de positiviteit, de strijd in een wereld waar je vele contrasten tegenkomt.

Deze kracht van Maré wordt omgezet in elementen die typerend zijn voor het dagelijkse leven. Met een focus op hergebruik en zelfvoorziening. Ideeën genereren met de mensen uit Maré waarmee ze hun eigen omgeving kunnen veranderen en we dit samenbrengen in een  sociale kunstvorm.

Expositie: As aguas continuam fluir.. (de wateren blijven stromen...)

Maré, altijd in connectie met het water. Ooit water, nu land, de verbindende link met Nederland. Het droogmalen van het land, nieuw land, een plek voor de samenleving.

Het water als een symbool voor verandering, een stroming, in verbinding met de natuur.

Door middel van lessen in duurzaamheid, zelfvoorziening (permacultura) mensen bewust te geraken met het recyclen van materiaal, waarbij ieder voor zich zijn probleem aanpakt en dit vormgeeft in zijn eigen ‘huisje’ Waarmee zij met trots kunnen zeggen ‘kijk maar in mijn huisje!’ (Gemaakt van schoenendozen en afvalmateriaal) Deze vormen gezamenlijk een favela en worden textueel vertaald op vliegers (die erg populair zijn in de favela). Op deze objecten komt een 3d-projectie met beelden van een positieve focus op Maré. Tijdens deze expositie gaan we de ansichtkaarten, het boek, Rio Agenda en producten (van gerecycled materiaal) verkopen.

 Met de opbrengst wordt geïnvesteerd in het bekostigen van lessen, uitbreiding van lessen, materiaal etc..

Op grotere schaal: de ideeën ter investering van de wijk, verbetering van de kanalen, afval en creëren van groene verblijfsruimten en ontmoetingsplekken.

 

Dit is in grote lijnen het idee. Dus als alles lukt hebben we in Februari onze eerste expositie op het vliegveld hier in Rio!

En verder ben ik hier aan het kijken naar uitgevers of bedrijven die willen investeren in het kinderboek/project.  In een andere taal is niet altijd even makkelijk, maar zeker een uitdaging!

En iedereen nog super bedankt voor alle steun en blije berichtjes met betrekking tot het boek!

Heel veel zonnestraaltjes vanuit Rio!

Avontura, tranquilidade e progresso!

Ola todos!

Hier weer een berichtje uit het nog steeds zonnige Rio.
De afgelopen tijd ben ik veel bezig geweest met een project in elkaar te zetten met Lourenco van het project bij Museu da Maré. We hebben een groot idee om een expositie op te zetten met mijn kunsten en ontwerpen, hiermee willen we de aandacht trekken bij nog meer mensen/winkels/organisaties. Zodat we de producten met de ontwerpen van Rio de Janeiro kunnen verkopen en hiermee een basis kunnen genereren voor de lessen en materialen etc. Ik zal binnenkort het idee in het Nederlands vertalen zodat jullie kunnen lezen wat de plannen zijn!
Verder ben ik naar de winkels geweest waar de kaarten liggen, en dit loopt ook nog steeds goed!

Ook nog een dag meegeweest naar de jeugdgevangenis met Roberto (project van de straatkinderen). Dit was weer confronterend, een moment van bewustwording en reflextie. Bij de eerste groep was er een grote betrokkenheid en op het moment dat iedereen zijn ogen sloot en Roberto vertelde over de zin van het leven, was er enorm veel gesnik te horen.. Met roodbetraande gezichten verlieten de jongens het klaslokaal. Mooi en aangrijpend, en alle kleine momenten die ze samen pakken hoop je dat ze inzien dat ze hun leven kunnen veranderen in een positieve vorm.
De tweede groep was veel minder aanwezig en er was totaal geen samenhang. Op een gegeven moment stond een jongen op en raakte in conflict met een andere jongen, waarbij hij binnen een flits een stoel in zijn handen had en deze naar de jongen gooide. Er kwam snel bewaking en ze werden meegenomen. Hierna was er niet veel aandacht meer, maar het bleef rustig.

En dit weekend ga ik mijn eerste cursus permacultura doen, http://nl.wikipedia.org/wiki/Permacultuur We zijn al druk bezig met het planten van groente, en ik voel me echt een klein kind bij het uitkomen van de eerste zaadjes!
En daarna ga ik naar een community in Minas Gerais, waar ik ruim een week geen internet heb of bereikbaar ben. Dus jullie zullen me even moeten missen. Ik kom 3 april weer terug en ga daar mediteren, werken met mensen, op het gebied van permacultura dingen leren, en er is een kinderopvang en allerlei dingen waarbij men dicht bij de natuur staat. Dus een duik in het avontuur!

Ate mais! beijos

Carnaval in Rio

Zo de carnaval overleefd en zoals voor velen begint het nieuwe jaar nu. Weer aan de arbeit en iedereen bevindt zich weer in rustiger vaarwater. Nou dat is wel te merken aan het klimaat dat nu in de stad hangt. Na mijn aankomst hier moest ik echt wennen aan die uitgelaten, zwoele sfeer, vooral na een koele winter waarbij je de warmte opzoekt in je huis en eigen schulpje..

Maar dus de Carnaval.. ik heb het dit jaar veel rustiger aan gedaan, minder blocos (parades) en minder chaos opgezocht. Maar super lekker gedanst en veel gezelligheid met vrienden en nog steeds in de flow van geen alcohol (een paar slokjes misschien). De voorgaande jaren vaak vroeg opgestaan om de meest leuke blocos te zien, nu heb ik dit maar 1 keer gedaan en dit was me ook veels te druk. Maar wel genoten van alle gek verklede mensjes! Ha echt sommige zijn te lachwekkend, zo waren er de smurfen, the flinstones, the powerpuff girls, maar dan mannen en mensen verkleed als wc, douche of gekke dieren, taxi’s, bodinho en ga maar door! We zijn ook 1 dag naar het strand gegaan en daar hebben we als kleine kinderen rondgerend, zwembroeken uit in het water en allerlei andere gekkigheid.. Ja een klein kind blijf ik soms nog wel, hehe..

Het carnaval hier is net Koninginnedag, iedereen hangt lekker op straat, drankje, hapje, dansje, maar wel zie je de enorme contrasten. Straatkinderen die gedrogeerd rondhangen naast de feestvierende gekte. En zo waren wij op een vriend aan het wachten en zag ik ineens een meisje van het project die ik kende, helaas heeft ze het straatleven weer verkozen. Ze herkende mij ook en we maakten even een praatje. Tot ik ineens hard gepraat hoorde en dit van 2 jongens kwam die vrienden van mij wilden overvallen en zeiden dat ze een pistool bij zich hadden. Ik ben tussenbeide gekomen en heb een aantal dingen gezegd, hij herkende me van de jeugdgevangenis waar ik vorig jaar een aantal keer met die jongens in gesprek ging, dus toen was ‘t ineens van sorry sorry… En hij bleef me maar omhelzen. Nog n tijdje met hem geprobeerd te praten maar hij was zo gedrogeerd, we moesten hem zelfs ergens laten zitten want hij viel bijna. Heftige confrontatie weer even…

Verder ben ik een paar keer naar de watervallen geweest om weer even heerlijk in die verfrissende natuur te zijn, zelfs een toekan gezien! En veel aapjes en mooie vlinders.
Helaas had ik een buikgriepje opgelopen en dus een paar dagen lekker op bed gelegen en de wc pot veel gezien.. Sinds vandaag eindelijk weer een beetje normaal.

En vandaag naar een project van Amar in Duque de Caxias geweest, dit ligt net buiten Rio. Ik had enorm veel spullen mee voor het project, ruim 2u reizen en dat met 40 graden! En dan te beseffen dat er hier zoveel mensen met deze hitte hard werken voor een minimaal loontje.. Nee ik mocht van mezelf niet klagen  Maar ze waren superblij met alles! En ook heel blij om me weer te zien en ik natuurlijk ook om hun weer te zien! Ze vragen altijd naar de rest van de vrijwilligers en zijn nog enorm betrokken.

Ze hadden een paar nieuwe lokaaltjes gemaakt en er waren zelfs dans- en gitaarlessen! En veel kinderen herkenden me ook nog, heb ze heel wat Nederlandse woordjes geleerd, was lache! En ben daarna even bij de gitaarles gaan kijken, toen gingen ze allemaal spontaan nummertjes voor me spelen en zingen, supermooi!
Dus weer een fijne dag waar ik mee ga afsluiten, boa Noite!

Uma mensagem do Brasil!

Daar ben ik dan, alweer bijna een week in Rio! Het gaat zo snel, sta je eerst op de schaats en een dag later op het strand met een kokosnoot!

Deze overgang was weer even wennen geblazen, maar nu, na een week ben ik aardig gesetteld.
Vlak voor mijn vertrek moest ik onverwachts op zoek naar een nieuw huis, en vooral met carnaval is dit vrij lastig, maar een vriendinnetje heeft net een nieuw huis en ze vroeg of ik bij haar wilde wonen, dus hebben afgelopen zaterdag ons huisje ingewijd met haar verjaardag. Dit was super gezellig, leuk iedereen weer te zien en we hadden lekker eten gemaakt, sushi, salades, chocoladetaart, pepernoten en meer! Gitaartje erbij, en lekker zingen en dansen maar.

De vlucht was niet heel fijn, veel turbulentie. En ik moest een boete betalen (voor de dagen dat ik buiten het visum om in Brazilië verbleef). Dit was wel weer heel grappig, lekker op zn Braziliaans, bank dicht, ik niet genoeg reais, uiteindelijk naar buiten waar een vriend van me me me stond op te wachten, die had me wat geld gegeven en weer terug, wachten op alle stempels en daar was ik dan!
Rio de Janeiro! Om vervolgens in de auto te stappen en 2 keer de afslag te missen (omdat hij was afgeleid van al mijn verhalen haha) en een uur langer in de auto te hebben gezeten, maar ja, wel gelijk weer heel Rio gezien!

De afgelopen dagen heb ik het lekker rustig aangedaan, terwijl iedereen hier in een uitgelaten carnavalsstemming is, doe ik hier nog even niet aan mee. Ja dat feestbeest is iets rustiger aan het worden, haha

Verder vandaag met Lourenço (van het project in favela da Maré) afgesproken en we gaan een voorstel schrijven voor een expositie van mijn kaarten en agenda aan een organisatie die duurzaam willen investeren. Dus let’s see what will happen!
Op het project hadden ze de laatste tijd veel last van vandalisme, inbraak en narigheid. Hopelijk komt hier snel een einde aan.

En ja, het meest vervelende nieuws, het is hier alleen maar mooi weer, en af en toe een verkoelend regenbuitje… en ja het enige wat ik dan kan doen is GENIETEN!
Um beijo da felicidade!

Rio de 9e it is!!

Die kriebels gaan fladderend rond in mijn buik, het is bijna zover! Spanning, dingen loslaten en op naar het nieuwe avontuur.

Mijn ticket staat op de 9e, dus dan zal ik me weer dat vliegtuig inwurmen en voet zetten op Braziliaanse bodem!

Ik weet dat ik hier ook weer vele mooie dingen voor een periode zal achterlaten, vooral het prinsesje in de familie, genaamd Yara!
Op een fysieke manier ben ik er even niet, maar in gevoel en gedachten blijf ik er altijd bij, bij jullie allemaal trouwens, hehe.. dus wees niet verbaasd als je ineens iets achter je oor voelt kietelen, dan ben ik het!

Ik ga weer een bruisend en nieuw avontuur tegemoet… who know’s what happen! Nee, ik heb in grote lijnen een doel, maar de invulling hiervan is nog geheel open. Het wordt dit jaar minder Rio, maar meer natuur en eigenlijk wil ik veel gaan leren van de natuur en mensen die op mn pad zullen komen.

Ik wil namelijk naar allerlei permacultura boerderijen gaan, waar ik veel kennis op ecologisch gebied wil gaan doen. Hoe bouw je een huisje van natuurlijk materiaal, of gerecycled materiaal? Regenwateropvang, zonnepanelen en allerlei andere systemen die kundig gebruik maken van de natuurlijke elementen die gratis aan ons worden gegeven. Verder wil ik lekker gaan wroeten in de grond, het planten van gewas, welke werking ze hebben op ons lichaam en ga zo maar door! Ook ga ik een meditatie cursus doen, ergens in de buurt bij Salvador, dus weer veel moois in het verschiet!

En ik heb een Rio agenda ontworpen, die ik daar zal gaan lanceren!! Dus spannend wat hier mee gaat gebeuren! Verder ga ik nog extra energie in mijn kaarten stoppen, zodat dit allemaal gaat knallen! En zo hoop ik met mn fifty fifty % inkomsten mooie dingen op het project in favela Maré te kunnen waarmaken. Nieuwe lessen, materiaal en ga zo maar door. En als mensen hier geïnteresseerd zijn in deze agenda over Rio, de geschiedenis, cultuur, dans, poëzie, recepten en meer, let me know!

Als ik daar ben zal ik jullie op de hoogte houden via deze site!
Até mais en tot kriebels!

Harde werkelijkheid...

Door een onverwachtse ontmoeting met Roberto (projectleider van de straatkinderen) afgelopen weekend, ben ik gister met hem mee geweest naar de jeugdgevangenis. Hij houdt hier iedere dinsdag een evangelische bijeenkomst. En hij is de enige hier, buiten de ouders om, die de jongeren mag bezoeken, steun geeft, samen zingt en gesprekken over de zin van het leven met hen voert. Het was een iets kleinere groep dan normaal, ongeveer 50 jongens. Dit omdat de grond helemaal natgeregend was en we dicht op elkaar op het podium moesten zitten. Dit creëerde tevens een intiemere band, vooral toen ik mijn verhaal ging vertellen, kwamen ze dichterbij omdat de microfoon vreemde kuren vertoonde.

In deze gevangenis zitten op het moment 280 jongens, terwijl de capaciteit 150 man is. Dit betekend een grote overbezetting, dus nog meer jongens in een cel en minder goede omstandigheden. Zomers is het hier één grote oven, vanwege de daken die de ruimte extra doen verwarmen en van bedden kan je ook niet echt spreken. Er zitten hier jongens van kleine berovingen, drugshandel of die iemand hebben vermoord.

Als zij de gevangenis betreden wordt hen gevraagd tot welke bende zij behoren en worden ze bij deze groep geplaatst. Sommigen van hen behoren helemaal niet tot een bende, maar zij moeten zich toch ergens aansluiten. Vaak wordt er dan gekeken in welke favela zij wonen en welke bende daar heerst. Dit heeft als gevolg dat zij nu dus tot deze bende behoren en zij bij het verlaten van de gevangenis minder vrijheid hebben. In deze gevangenis mogen zij hoogstens 45 dagen zitten, maar vanwege de bureaucratie vertraagd het proces en zitten sommigen hier veel langer.

Een paar jongens werden met nummer opgeroepen, wat betekend dat één van hun ouders hen op was komen zoeken. En zij verlieten de bijeenkomst.

Roberto had toevallig een speech wat goed op mijn verhaal aansloot. Het enige verschil was dat hij god er erg bij betrok en ik het meer vanuit de eigen persoon benaderde. Zo vertelde ik over een situatie die zich vorig jaar voordeed met 2 straatjongens. Waarbij één ons heel agressief benaderde en de ander een leuk gesprek aan ging. De jongen, met de agressieve houding showde zelfs een mes, maar het was druk op de markt en wij gaven niet het gevraagde wat ie wilde. Met deze andere jongen deelde ik mijn eten en hadden we een leuk gesprek. Vervolgens kwam de jongen van het mes weer dichterbij, alsof hij toenadering zocht.. Dus ik vroeg hem toen of hij zag wat voor een verschil er was in hoe wij met deze jongen omgingen en hoe wij hem benaderden vanwege zijn houding. Deze jongen benaderde ons met respect, open en met liefde. Kortom alles wat je geeft, krijg je ook terug. Wel met het begrip dat hij zijn leven misschien zonder veel liefde en veel moeilijkheden heeft doorstaan tot nu toe. Maar dat je uiteindelijk verantwoordelijkheid draagt voor je eigen leven. Je kan boos zijn, mensen ook slecht behandelen, omdat zij dit ook met jou doen, maar uiteindelijk leef jij dit leven en wordt je hier niet veel blijer van.

Dit was in het kort de boodschap die ik hen vertelde, waarna ik een groot applaus kreeg, hihi.. Vervolgens gingen ze me nog wat vragen stellen en heb ik zelfs lang zal ze leven gezongen, hieperdepiep hoeraaaa!!

Dus dit was een intense ontmoeting, vervolgens ging ik met hem mee naar het project met de straatkinderen. Onderweg vertelde hij dat het project op dit moment echt in een grote financiële crisis zit. De Italiaanse organisatie is gestopt vanwege de crisis en Petrobras heeft ook geld ingehouden. Terwijl het project vorig jaar gegroeid is met een nachtopvang, moeten zij er nu extra hard voor vechten om het project staande te houden. Dus als er mensen zijn met ideeën om geld in te zamelen of zelf acties op willen zetten, het kan hier goed gebruikt worden! Zondag wordt er een feijoada (bonenschotel) georganiseerd om geld in te zamelen.

Verder op het project hebben we getekend en reken- en taaloefeningen gedaan. Er waren helaas niet veel kinderen. Mede omdat zij vanwege de bezuinigingen de kinderen wel op kunnen halen maar niet wegbrengen. En een jongen die ik kende van vorig jaar en bij de nachtopvang zit, heeft nu een baantje vlakbij het project, dus was super trots op hem!

Vervolgens thuis, heb ik gezellig met Raul en een Spaanse vriend van hem, die eergister zijn aangekomen, in alle rust tortilla gegeten.

Ate mais!