De afgelopen dagen kon ik die muzikale vibe die hier heerst niet vermijden. En wat ik ook zeker niet wil vermijden! Ik heb altijd al graag veel verschillende muziekinstrumenten willen spelen en heb hier, beginnende met de simpele instrumenten, de hele avond lang, heerlijk gespeeld en gezongen. Zelfs een verzonnen liedje in het Nederlands gedaan, zingend over dat ik van alles kan zingen waar zij helemaal niks van zullen begrijpen, helaas niet opgenomen, het klonk nl wel heel grappig. Er ontbrak alleen één persoon, Antar… Afgelopen jaar is hij plotseling overleden, ik woonde met hem samen in Rio en hij was enorm muzikaal. In Chili is zijn familie ‘Parra’ ook bekend om hun muzikale talent.
Confronterend… Maar wetende dat hij er toch een beetje bij was..
Om verder door te gaan in deze muzikale perikelen, waren we vrijdag naar een samba feest bij het museum in Maré geweest (waar ook onze winkel is). Het was superleuk om iedereen weer te zien en er speelde een goeie sambaband! Dus die voetjes stonden niet stil…
Vervolgens hadden we nog een afscheidsfeestje van een vriendin van Fernanda, dit was op een plein waar de carnaval al volop in gang was. Wat officieel pas in Maart is, maar laten we er nu gewoon al mee beginnen!
En weer naar de zondagmarkt fruit en groente kopen, wat ook zo lekker vertrouwd voelt. De goede sfeer die hier altijd hangt en waar mensen spontaan samba spelen, in de open lucht, mensen van de straat die een beetje high gekke dingen aan het doen zijn en iedereen met een grote glimlach op hun gezicht meezingt of geniet van de grapjes die de sambistas zingende te hoor geven…En waar ik onverwachts met een leuke meid in gesprek kwam en we gelijk een goeie klik hadden. Vervolgens ging ze mee naar m’n huis om even de boodschapjes te droppen. Want later op de middag wilden we naar orquesta voadora. Op het moment dat zij de deur uit ging en ik met haar mee wilde lopen naar beneden, pakte ik mn tasje met het idee dat daar m’n sleutel inzat. De deur sloot en de sleutel zat er niet in! Ik zonder slippers, geen telefoon, niks, stond daar…Vervolgens naar haar huis gelopen op blote voetjes, door veel mensen nagekeken, een internet café gezocht voor het nr van Fernanda en gelachen om de lekkere actie die ik had gemaakt. Slippers van haar aangetrokken en naar het orquesta voadora gegaan. Dit was GEWELDIG! Lekker ‘Hollands’ in een park, wat ze hier bijna nooit doen. Zitten in het gras en toen de band ging spelen de hele avond gedanst op deze funky jazzy sambamusica. Ik kwam nog een paar vrienden tegen en was op en top feliz! Hoe een dag ineens weer allerlei leuke, gekke wendingen kan krijgen. Vervolgens Fernanda gebeld of ze thuis was en met een lekker gevoel richting huis gelopen.
Verder ben ik al verbrand in die 2 uurtjes dat ik even op het strand lag. Ja mensen strand, je weet wel, bikini, zand, warm, zon, boekje en de zeeeeeee…
En ik ben lekker cultureel, een aantal musea gaan bezoeken en een beetje door de stad slenteren en alles weer opnieuw in me opnemen.
Ik heb ineens alle tijd, heb nl besloten dat ik eerst wel een vakantie heb verdiend en ook om even weer alles tot me te nemen en dichter bij mezelf te komen. Wat aan de ene kant heerlijk aanvoelt en me alle vrijheid geeft. Maar waar ik wel af en toe, die drive heb van, ik moet wat doen! Maar goed om dit even los te laten. Lekker ongepland en zien wat er op je pad komt. Ik voel ook weer de vrijheid om lekker te gaan tekenen, schilderen en me weer helemaal in de creativiteit onder te dompelen.
Verder kwam het slechte nieuws over de modderslides en overstromingen laat bij mij binnen, geen tv enzo. Het is behoorlijk heftig wat er is gebeurt, inmiddels al ruim 600 doden. Ik wilde kijken of ik er niet een paar dagen naar toe kon om te helpen, maar dit wordt nogal bemoeilijkt door de slechte wegen. Dus ben ik vandaag met Tatiana, (van zondag) naar het Rode kruis gegaan. Waar enorm veel vrijwilligers alle kleding, medicatie, voedsel etc aan het inzamelen waren en waar de hele dag alles werd gescheiden en vervolgens met vrachtwagens werd vervoerd naar de getroffen gebieden. Het voelde super goed om hierbij aanwezig te zijn en te helpen, iedere keer wanneer er weer een vrachtwagen het terrein verliet, was er een groot gejuich en klappende menigte!
Nou ik laat het maar weer even hierbij, ate mais!