We zijn hier inmiddels alweer 2 weken en nu zelfs gevestigd in een huisje! En niet zomaar een huis, nee, deze bevindt zich in de straat waar ik vorig jaar ook woonde. In eerste instantie zouden we langs gaan bij een mevrouw om te onderhandelen over de prijs van een kamer in haar huis. Vervolgens kwamen we op de trap een jongen tegen die ik kende van vorig jaar. Ook superleuk om weer bekenden tegen te komen, vooral in een stad waar maar liefs 11 miljoen mensen wonen. Maar de wereld is klein en zo ook vol met toevalligheden. Want hij had toevallig nog ruimte in zijn huis! En hier waren we nou net naar op zoek(We wonen in huis bij Cesar! voor degenen met wie ik vorig jaar in Rio was).
Het huis heeft een groot dakterras en we delen het met nog een aantal andere mensen. Tudo do mundo junto numa casa! Iemand uit Rusland, Zweden, Argentinië en Brazilië.
We hebben bij vele woningen gekeken, of contact gelegd via internet. Maar, of het was superklein, of enorme hoge prijzen. En we hadden in ons hoofd dat we minder uit wilden geven als in Nederland. Dit viel dus best een beetje tegen. En aangezien de carnaval voor de deur staat, rijzen de prijzen de pan uit!
Met carnaval moeten we helaas ook even tijdelijk iets anders regelen, want daar wil hij ook even goed gebruik van maken, wat logisch is, want mensen betalen echt belachelijk hoge prijzen.
Het is wel fijn om de rust te ervaren dat we iets gevonden hebben, inmiddels is dit ons 6e huis waar we ons de afgelopen 2 weken in hebben gebivakkeerd. Maar dat gaat al snel als je op pad gaat en ook lekker aan het vakantie vieren bent.
Het voelt als een overgang, we gaan een ander level in en dit is wel weer heel spannend allemaal.
De afgelopen weken hebben we enorm veel mensen leren kennen, veel dingen gezien en beleefd.
Zo zijn we eergister naar Cristo geweest, zelfs te voet, terwijl iedereen langs rijdt in busjes en taxi’s of met het treintje gaat. Maar wij wilden, zo sportief als we zijn ;) dit te voet doen. Onderweg lekker gekletst, gezongen en genoten van de uitzichten op de stad en de dieren, planten en kleine watervalletjes die we onderweg tegenkwamen.
En het afgelopen weekend waren we met de capoeira groep in Rio en ben ik even als tourguide door het leven gegaan..hihi
We zijn met de boot naar Niteroi (plaats aan de overkant van Rio) gegaan en hebben het museum van Niemeier bezocht. Het gebouw, architectonisch gezien is supermooi, maar de kunst viel een beetje tegen. Het was allemaal een beetje knullig afgewerkt en de stukken die er hingen, waren niet van de kwaliteit dat het museum uitstraalt, althans mijn mening.
Ook zijn we met de Bodinho (waggelend trammetje, waar de mensen zittend en hangend worden vervoerd met af en toe een onderbreking omdat ie weer van de kabel afligt) naar Santa teresa gegaan. Het is enorm lachwekkend en het is een leuke wijk om doorheen te cruisen. Dit is één van mijn favoriete wijken in Rio. Het stamt uit de koloniale tijd en is gelegen in de bergen. Het is een karakteristiek, schilderachtige wijk met veel gezellige, eigenzinnige barretjes, galleries, winkeltjes etc etc. Door de omliggende favelas is de wijk niet altijd even veilig, maar ja he, je moet hier zowizo op je hoede zijn.
Over onveilig gesproken, ’s avonds hebben we Lapa onveilig gemaakt, dit is HET uitgaansgebied in Rio. Iedereen staat hier drinkend, etend, dansend en kletsend op straat. Helaas werden we geteisterd door een flinke plensbui, maar we zijn snel bij iets naar binnen gedoken waar een live brass band aan het optreden was. Iedereen werd opgezweept door deze heerlijke muziek, je kan gewoon je voetjes niet stil houden als je dit hoort.
Aan het einde van de avond, werd het me een beetje teveel. De enorme contrasten raakten me weer even heel sterk. Vooral bij het zien van een moeder die haar 3 jonge dochters pushte om geld te bedelen en een beetje te gaan dansen voor mensen. Ook de straatkinderen die voorbij gingen, onder de drugs en op zoek naar geld. Tja, de harde werkelijkheid en sommigen zien het niet eens meer. Het is normaal…
Maar het sterkt me ook weer in de gedachte waarom ik hier ben, niet dat ik dit probleem in mijn eentje kan oplossen, maar misschien kan je voor bepaalde mensen toch iets veranderen, al is het alleen al een bepaalde gedachte. En het is niet alleen iets geven, maar je krijgt er ook enorm veel voor terug. Zo hadden we van de week een straatjongen onze doggybag met eten gegeven. Laatst kwamen we hem weer tegen, hij herkende ons en begroette ons super enthousiast.
Het klinkt misschien suf, en heel erg verbeter-de-wereld-verantwoord, maar alle kleine dingen dragen iets bij en hebben soms een grotere impact dan je denkt.
Hier wil ik het even bij laten en zeggen dat het me enorm goed doet om jullie berichtjes te lezen. Ate logo!
Beijao!!
Een bezoekje aan Ceasm!
Aloa!
We zijn nu lekker gesetteld in ons eigen huisje. En het bevalt super goed. Af en toe komen er gezellig wat mensen langs en als ik er geen zin in heb kan ik me terugtrekken in onze kamer of op ons enorme dakterras.
Afgelopen week heb ik het even rustig aan gedaan, ik ben nogal verkouden en mijn stem heeft het ook een beetje begeven, nee niet door het feesten, haha, heb het echt rustig aan gedaan... Nou ja, buiten het feestje vrijdag om dan (mmm dit was misschien toch wel de grootste boosdoener). Maar we gingen met een paar mensen van ons huis de straat op en er kwamen nog een paar mensen van die capoeira groep langs. Inmiddels beginnen we hier steeds meer mensen te kennen, dus we hebben een beetje muziek gemaakt met onze ‘caipirinha’vrienden (JA, we hebben al een vaste spot spaar we onze caipirinha’s halen) en vervolgens uitbundig gedanst op straat.
Zaterdag had een vriend ons uitgenodigd om te komen eten, dit was echt overheerlijk! Ze hadden zalm gemaakt met een maracuja saus. En als ik iets lekker vind, is het maracuja (oftewel passievrucht).
En zondag hebben we ’s morgens verse groenten en fruit gekocht en dit vervolgens heerlijk op zitten smikkelen en smullen. Ik ben hier echt supergezond bezig, dus dat voelt echt goed!
Vervolgens had ik een jongen (van het huis) zijn haren geknipt, moest het toch maar eens bij iemand anders uitproberen. (Voor de mensen die het niet weten, ik knip al 6 jaar mijn eigen haar). Dus dit was wel even andere koek.
En later op de dag zijn we naar een enorme rotsenpartij bij het strand gegaan. We waren even niet aan het opletten en werden overspoelt door een enorm golf, telefoon weer nat, maar hij deed het nog wel! Lucky bastard, is namelijk al de 2e keer!
En gister zijn we voor het eerst naar Ceasm gegaan! Dit is het project in de favela Maré (op de site kan je meer teruglezen over het project). Het was superleuk om ze weer terug te zien en je wordt hier zo warm onthaalt dat je je ook gelijk weer thuis voelt. Helaas was het heel rustig, want zij hebben nu allemaal vakantie. Dus geen bolinho gegeten, maar wel lekker bijgekletst en over het project het één en ander uitgewisseld. Voor de mensen van de groep waarmee ik vorige keer in Rio zat, jullie krijgen allemaal een enorme abraco en muitos beijos terug! We hebben weer vele leuke dingen naar boven gehaald, Cida kende nog steeds ‘het busje komt zo’, haha, het zit dus nog fris in het geheugen!
A.s. Vrijdag hebben we een afspraak met mulheres da paz (vrouwen van de vrede, onderdeel van Ceasm, zie site voor meer info). Omdat er op het moment geen cursussen gaande zijn, maar zij supergraag iets willen ondernemen met ons, gaan we samen bespreken hoe we onze lessen vorm kunnen geven en waar we de gemaakte kunstwerkjes kunnen verkopen. Allereerst willen we de verkoop in het Museum van Maré (dat onderdeel is van Ceasm) gaan opstarten en dit gaan uitbreiden naar hostels/hotels in Rio. Dus ben zeer benieuwd hoe dit gaat uitpakken. Onderweg kwamen we Ana (mulher do peixe ;)) tegen, zij liet ons foto’s van een jongen zien, die door zijn moeder enorm was toegetakeld, omdat hij schijnbaar een beetje geld had gestolen van haar vriendin. Dit omdat hij bijna niks te eten van haar krijgt en zij hem verwaarloosd. Ze was actie aan het ondernemen om de jongen hulp te verlenen. Lourenco (directeur van Ceasm) vertelde dat dit helaas nog vaak voorkomt. Er gaan ook vele verhalen de ronde, dat moeders van jongeren die crack gebruiken hun benen of armen verwonden zodat ze thuis moeten blijven en ze hopen hiervan af te blijven. Ook is het gebruik van crack in het afgelopen jaar enorm toegenomen en is het heel goedkoop te krijgen.
Vervolgens hebben we bij ons oude vertrouwde restaurantje van Eunici gegeten! Helaas had ze geen omelete com cofi, banana e queijo. Maar was erg leuk om ze ook weer te zien.
Ook hebben we Louise, hij is een van de oprichters van Ceasm/Maré, nog even gezien (ik heb hem vorig jaar in Amsterdam ontmoet), maar hij was druk in onderhandeling over een soort opvang voor kinderen/jongeren met problemen dat ze willen gaan opzetten bij het museum Maré.
Het was een enerverende dag! Het constant Portugees spreken vergt wel nog veel energie, maar straks komen we als vloeiend sprekende Brasileiras terug!
Tot snel maar weer!
Warme 35 gr Beijos!
We zijn nu lekker gesetteld in ons eigen huisje. En het bevalt super goed. Af en toe komen er gezellig wat mensen langs en als ik er geen zin in heb kan ik me terugtrekken in onze kamer of op ons enorme dakterras.
Afgelopen week heb ik het even rustig aan gedaan, ik ben nogal verkouden en mijn stem heeft het ook een beetje begeven, nee niet door het feesten, haha, heb het echt rustig aan gedaan... Nou ja, buiten het feestje vrijdag om dan (mmm dit was misschien toch wel de grootste boosdoener). Maar we gingen met een paar mensen van ons huis de straat op en er kwamen nog een paar mensen van die capoeira groep langs. Inmiddels beginnen we hier steeds meer mensen te kennen, dus we hebben een beetje muziek gemaakt met onze ‘caipirinha’vrienden (JA, we hebben al een vaste spot spaar we onze caipirinha’s halen) en vervolgens uitbundig gedanst op straat.
Zaterdag had een vriend ons uitgenodigd om te komen eten, dit was echt overheerlijk! Ze hadden zalm gemaakt met een maracuja saus. En als ik iets lekker vind, is het maracuja (oftewel passievrucht).
En zondag hebben we ’s morgens verse groenten en fruit gekocht en dit vervolgens heerlijk op zitten smikkelen en smullen. Ik ben hier echt supergezond bezig, dus dat voelt echt goed!
Vervolgens had ik een jongen (van het huis) zijn haren geknipt, moest het toch maar eens bij iemand anders uitproberen. (Voor de mensen die het niet weten, ik knip al 6 jaar mijn eigen haar). Dus dit was wel even andere koek.
En later op de dag zijn we naar een enorme rotsenpartij bij het strand gegaan. We waren even niet aan het opletten en werden overspoelt door een enorm golf, telefoon weer nat, maar hij deed het nog wel! Lucky bastard, is namelijk al de 2e keer!
En gister zijn we voor het eerst naar Ceasm gegaan! Dit is het project in de favela Maré (op de site kan je meer teruglezen over het project). Het was superleuk om ze weer terug te zien en je wordt hier zo warm onthaalt dat je je ook gelijk weer thuis voelt. Helaas was het heel rustig, want zij hebben nu allemaal vakantie. Dus geen bolinho gegeten, maar wel lekker bijgekletst en over het project het één en ander uitgewisseld. Voor de mensen van de groep waarmee ik vorige keer in Rio zat, jullie krijgen allemaal een enorme abraco en muitos beijos terug! We hebben weer vele leuke dingen naar boven gehaald, Cida kende nog steeds ‘het busje komt zo’, haha, het zit dus nog fris in het geheugen!
A.s. Vrijdag hebben we een afspraak met mulheres da paz (vrouwen van de vrede, onderdeel van Ceasm, zie site voor meer info). Omdat er op het moment geen cursussen gaande zijn, maar zij supergraag iets willen ondernemen met ons, gaan we samen bespreken hoe we onze lessen vorm kunnen geven en waar we de gemaakte kunstwerkjes kunnen verkopen. Allereerst willen we de verkoop in het Museum van Maré (dat onderdeel is van Ceasm) gaan opstarten en dit gaan uitbreiden naar hostels/hotels in Rio. Dus ben zeer benieuwd hoe dit gaat uitpakken. Onderweg kwamen we Ana (mulher do peixe ;)) tegen, zij liet ons foto’s van een jongen zien, die door zijn moeder enorm was toegetakeld, omdat hij schijnbaar een beetje geld had gestolen van haar vriendin. Dit omdat hij bijna niks te eten van haar krijgt en zij hem verwaarloosd. Ze was actie aan het ondernemen om de jongen hulp te verlenen. Lourenco (directeur van Ceasm) vertelde dat dit helaas nog vaak voorkomt. Er gaan ook vele verhalen de ronde, dat moeders van jongeren die crack gebruiken hun benen of armen verwonden zodat ze thuis moeten blijven en ze hopen hiervan af te blijven. Ook is het gebruik van crack in het afgelopen jaar enorm toegenomen en is het heel goedkoop te krijgen.
Vervolgens hebben we bij ons oude vertrouwde restaurantje van Eunici gegeten! Helaas had ze geen omelete com cofi, banana e queijo. Maar was erg leuk om ze ook weer te zien.
Ook hebben we Louise, hij is een van de oprichters van Ceasm/Maré, nog even gezien (ik heb hem vorig jaar in Amsterdam ontmoet), maar hij was druk in onderhandeling over een soort opvang voor kinderen/jongeren met problemen dat ze willen gaan opzetten bij het museum Maré.
Het was een enerverende dag! Het constant Portugees spreken vergt wel nog veel energie, maar straks komen we als vloeiend sprekende Brasileiras terug!
Tot snel maar weer!
Warme 35 gr Beijos!
Abonneren op:
Posts (Atom)