Oi!
Weer een bericht uit het nog steeds broeierige Rio de Janeiro. Het was weer een week met veel onverwachtse dingen die op ons pad kwamen en waar je weer even een halt tot de realiteit krijgt toegeworpen. Het verliep rustig met de lesjes. Maandag zijn we eerst met 2 meiden van de Nederlandse groep naar het project in Dom Helder gegaan, ze hadden nogal moeilijkheden met voornamelijk ongeïnteresseerde kinderen, dus de lessen hadden volgens hun geen zin om door te zetten. Dus zijn we daar een gesprek aan gegaan met de mensen van het project en hoe hier een oplossing voor te vinden. Zijn gaf vele argumenten, o.a. dat de kinderen vaak ´s nachts weinig nachtrust hebben vanwege de harde muziek en gehorigheid in de wijk. Maar ook dat ze de Engelse les nog niet in een perspectief zien voor de toekomst en wat ze er allemaal uiteindelijk mee kunnen. We hadden een voldaan gesprek gehad en ze hadden daarna gezamelijk met de opgeschoten pubers een gesprek gevoerd. En gelukkig was die les heel goed verlopen!
Vervolgens hadden we puzzels met fantasiedieren getekend en hier kwamen hele leuke en gekke beesten uitvoort. Verder nog bezig geweest met het kleed met de vrouwen voor in de winkel en woensdag hadden we weer nieuwe kinderen die met ons lekker creatief bezig waren en zo af en toe als we daar zitten komen er mensen de winkel inkijken en krijgen zo gelijk een beeld van wat we verder aan het doen zijn. En het voelt zo goed om al die complimentjes voor de winkel te krijgen! De omzet gaat ook redelijk goed,ondanks dat er dagelijks niet heel veel mensen komen (omdat het toch in een favela ligt) komt er toch zo nu en dan wat binnen.
Verder hebben we van de week weer allerlei nieuwe spullen gekocht waar we weer creatief mee in de weer kunnen en zo heb ik de afgelopen dagen ook weer wat nieuwe dingen gemaakt. Op de site kun je ook dingen bestellen: http://togivetosharetolove.blogspot.com/2009/11/verkoop.html
Hier een klein overzicht van een aantal dingen die te koop zijn. Dus kom maar door als ik spulletjes mee moet nemen??!!
En vrijdag zijn we met een vriend naar de favela Mangueira geweest en dit was echt wel even shocking..
Ik dacht dat we gewoon even bij een vriend van hem een winkel gingen bekijken, hij maakte allerlei schilderijen en prints met graffiti. Vervolgens kwam er een andere vriend van hem die een project daar had en hij gaf ons een rondleiding door het museum van de samba en het project. Hij was familie van de beroemde Cartola, sambista en muzikant en had al behoorlijk wat voor elkaar gekregen in die wijk. Vervolgens liet ie ons een enorm groot gebouw zien dat leeg stond en waar hij heel graag een project gerealiseerd ziet worden. Dit was wel echt een vette ruimte, helemaal vervallen, maar dat had juist wel iets, maar waar dus echt iets van het begin moet opgebouwd worden. Tja, dus onze ideeën raasden door ons hoofd... Dus binnekort zullen we met een aantal mensen samenkomen om de ideeën te bundelen en kijken wat hier kan worden opgebouwd.
Vervolgens gingen we daar een hapje eten en intussen waren er nog super veel kinderen en jongeren op straat en helaas ook veel die al behoorlijk ver weg waren. Uiteindelijk gingen we echt de wijk in, de heuvel op en dit was echt te bizar... Wat ik daar zag...Een markt waar je allerlei verschillende soorten drugs kon kopen en waar dus behoorlijk wat mensen helemaal wasted waren! Ik schrok er echt van en wist niet dat het er in bepaalde favelas zo aan toe ging! Je krijgt ook veel meer besef van hoe makkelijk het is om hier in mee te gaan en hier in verstrikt te raken. En sinds een jaar wordt er dus ook veel crack verkocht en dit is 1 van de meest heftige drugs en behoorlijk verslavend. We liepen naar boven waar die jongen een graffiti aan het zetten was, het gekke was, ten minste voor mij in eerste instantie, dat ik helemaal geen wapens zag. Vervolgens werd me verteld dat de politie en de bendes een overeenkomst hadden en ze hier dus geen intredes doen en de drugs volledig gedoogd wordt. In de wijk waren enorme muren van boxen waar keiharde muziek uitschalde en iedereen stond overal een beetje te drinken en te gebruiken. Uiteindelijk zijn we richting huis gegaan en moest ik echt even alles tot me nemen. Ook vooral het besef hoe hard het nodig is dat ze een goede scholing krijgen en hun waarden en normen een beetje worden bijgespijkerd.
En vandaag zijn we ´s morgens naar de Redbull air race gaan kijken op het strand, van een afstand krijg je toch niet zo heel veel mee. `S middags was er het 4 jarig bestaan van het museum, dus zijn we daar heen gegaan en gezellig met iedereen gekletst, gegeten, geproost en nog een aantal dingen verkocht uit de winkel. Vervolgens was er in de wijk Nova Holanda een muzikaal funk protest tegen de muur die ze ook om de favela Maré willen gaan bouwen (inmiddels hebben ze al een aantal favelas ommuurd). De Baile Funky hier is vaak met hele ranzige, sexistische of drugs/bendegerelateerde teksten, maar zij gaven er vandaag een positieve vibe aan, door teksten die de spanning en de angsten voor deze muur verwoorden.Veel mensen staren naar je als je door zo´n favela loopt. Er komen zowizo weinig mensen van buitenaf en ja dan val je gewoon op. Maar de taal is me nu redelijk eigen, waardoor je wel bijna alles verstaat als ze iets over je zeggen. Dus het was weer een bewogen weekje met veel nieuwe inzichten en dingen die in mijn hoofd blijven rondspoken.
Nou ik laat t dan ook weer even hierbij, tot snel maar weer!
Winkel geopend!!!
OI!!!
Het heeft eventjes geduurd, maar we waren druk bezig met onze winkel en t is gelukt! Op koninginnedag is ie geopend!! We wilden zo graag open met deze speciale dag, ook omdat de andere Nederlanders een groot feest hadden georganiseerd en daar is ie dan! http://www.flickr.com/photos/25926503@N06/
We hebben de afgelopen week hard gewerkt om dit allemaal voor elkaar te krijgen, lekker geschilderd, geboord en andere dingen in elkaar gezet en uiteindelijk tot dit resultaat gekomen! Er moeten nog een aantal puntjes op de i worden gezet, maar we zijn zeer tevreden met het resultaat. Afgelopen weken hebben we nog een paar lessen gegeven en t één en ander gemaakt voor de winkel en verder ons volledig gestort op de invulling hiervan. Af en toe lichte (nouja, netjes uitgedrukt dan) frustratie met de Braziliaanse mentaliteit. Je wilt zo graag dingen gedaan krijgen, maar hier gaat het echt bijna nooit zoals je wilt dat het gaat. Maar uiteindelijk komt alles op zijn pootjes terecht en moet je het nemen zoals het dan maar is. En afgelopen vrijdag was het zover, en het was een zeer geslaagd feestje geworden! De andere groep Nederlanders hadden onze koningin in het zonnetje gezet met typische Nederlandse spelletjes, smink, eten en onze geweldige muziek en het was echt een superleuk feestje geworden! En iedereen was enthousiast over de winkel! En de eerste omzet gedraaid. Ik zal de spullen binnenkort ook op internet zetten, dus als iemand geinteresseerd is??!!
Tijdens het feestje zijn we uiteindelijk met meer dan 50 man de stoelendans gaan doen, wat wel erg hilarisch was! En de polonaise werd ook volop meegedaan...
EN mijn 2 lieve vriendinnetjes, Mirjam en Jorien waren ook hier, dus dit was wel heel bijzonder! Ze zijn vorige week aangekomen en het voelt toch wel heel goed dat ze vanuit Nederland hier komen om alles mee te maken zoals wij hier leven en onze dingetjes doen. Dus ben heel blij dat ze hier zijn en we lekker samen leuke dingen hier kunnen ondernemen. En zo zijn we dit weekend, na de koninginnedag, heel vroeg opgestaan om richting Cabo Frio te gaan. Om ons daar even heerlijk in de rust onder te dompelen en te genieten van de zee, zon, lekker eten en het samen zijn. Ik was zelfs zo moe, dat zij zaterdag nog op stap gingen en ik meer dan 12u heb liggen slapen. Had het blijkbaar hard nodig.
En zondag zijn we weer terug gekeerd om vandaag weer naar de projecten te gaan. Dus ik zal me zo weer klaarmaken voor de volgende les! Tot snel! Beijao!!
Het heeft eventjes geduurd, maar we waren druk bezig met onze winkel en t is gelukt! Op koninginnedag is ie geopend!! We wilden zo graag open met deze speciale dag, ook omdat de andere Nederlanders een groot feest hadden georganiseerd en daar is ie dan! http://www.flickr.com/photos/25926503@N06/
We hebben de afgelopen week hard gewerkt om dit allemaal voor elkaar te krijgen, lekker geschilderd, geboord en andere dingen in elkaar gezet en uiteindelijk tot dit resultaat gekomen! Er moeten nog een aantal puntjes op de i worden gezet, maar we zijn zeer tevreden met het resultaat. Afgelopen weken hebben we nog een paar lessen gegeven en t één en ander gemaakt voor de winkel en verder ons volledig gestort op de invulling hiervan. Af en toe lichte (nouja, netjes uitgedrukt dan) frustratie met de Braziliaanse mentaliteit. Je wilt zo graag dingen gedaan krijgen, maar hier gaat het echt bijna nooit zoals je wilt dat het gaat. Maar uiteindelijk komt alles op zijn pootjes terecht en moet je het nemen zoals het dan maar is. En afgelopen vrijdag was het zover, en het was een zeer geslaagd feestje geworden! De andere groep Nederlanders hadden onze koningin in het zonnetje gezet met typische Nederlandse spelletjes, smink, eten en onze geweldige muziek en het was echt een superleuk feestje geworden! En iedereen was enthousiast over de winkel! En de eerste omzet gedraaid. Ik zal de spullen binnenkort ook op internet zetten, dus als iemand geinteresseerd is??!!
Tijdens het feestje zijn we uiteindelijk met meer dan 50 man de stoelendans gaan doen, wat wel erg hilarisch was! En de polonaise werd ook volop meegedaan...
EN mijn 2 lieve vriendinnetjes, Mirjam en Jorien waren ook hier, dus dit was wel heel bijzonder! Ze zijn vorige week aangekomen en het voelt toch wel heel goed dat ze vanuit Nederland hier komen om alles mee te maken zoals wij hier leven en onze dingetjes doen. Dus ben heel blij dat ze hier zijn en we lekker samen leuke dingen hier kunnen ondernemen. En zo zijn we dit weekend, na de koninginnedag, heel vroeg opgestaan om richting Cabo Frio te gaan. Om ons daar even heerlijk in de rust onder te dompelen en te genieten van de zee, zon, lekker eten en het samen zijn. Ik was zelfs zo moe, dat zij zaterdag nog op stap gingen en ik meer dan 12u heb liggen slapen. Had het blijkbaar hard nodig.
En zondag zijn we weer terug gekeerd om vandaag weer naar de projecten te gaan. Dus ik zal me zo weer klaarmaken voor de volgende les! Tot snel! Beijao!!
Back to sunny Rio!
Na veel regen, chaos, waterschade en helaas veel mensen die zijn omgekomen in het noodweer in Rio...komt hier dan weer een berichtje uit het inmiddels zonnige Rio.
Vorige week hadden we maandag nog een leuke dag met de kids gehad, we zijn maskers gaan maken en hebben met 35 kids het nummer head,shoulders,knees and toos gezongen, wat toch wel heel hilarisch was met zo´n enorme grote groep! Zie de foto´s:
Vervolgens zijn we maskers gaan maken. De behangerslijm kennen zij hier niet, ze behangen hier bijna niks, vanwege de luchtvochtigheid en water dat vaak naar binnen komt in de woningen, dus die hebben we ook speciaal uit Nederland laten overkomen en dit werd uiteindelijk een lekkere smeerboel!
Dinsdag waren we ´s morgens vol goede moed klaar om de deur uit te gaan en de winkel een nieuw kleurtje te gaan geven, totdat we werden gebeld door een vriend, met de mededeling dat het misschien beter was om thuis te blijven vanwege de enorme regenval. Vele wegen waren onder gelopen en er was bijna geen verkeer mogelijk. Dus kregen we het idee om op museumtocht door de stad te gaan, maar al snel bleek dit idee ook in het water te vallen, alles was namelijk gesloten. In eerste instantie was het voor ons gewoon een regenachtig dagje, wat wij als Nederlanders, normaal vinden, maar eenmaal thuis zagen we op het nieuws dat er wel even iets meer aan de gang was en dat er hier achter in Santa Teresa een modderstroom naar beneden was gekomen. Dus toen zijn we ook maar thuis gebleven en lekker weer met creatieve dingetjes aan de gang gegaan.
De dag erna leek het ons ook niet handig om naar buiten te gaan, omdat het nog steeds af en toe flink aan het regenen was. In ons huis viel ook af en toe de electriciteit uit, maar vele andere mensen hadden het veel erger getroffen, huizen vol met water en geen electriciteit of normaal water.
Die donderdag zijn we nog naar de straatkinderen gegaan. Een aantal van de kinderen hadden tijdelijk bij hun ouders geslapen, maar ook velen hadden de nachten onder afkapjes en bruggen doorgebracht, zover als het kon dan.
En die vrijdag zijn we lekker vertrokken richting Recife! De moeder van Sanna is hier nu voor een maandje en zij heeft een vriendin daar wonen. En... we hebben ons er heel goed vermaakt! Zoveel lieve mensen waar we met veel warmte werden ontvangen, waarbij we bij het weggaan even verdrietig werden van het idee dat we ze heel lang niet meer gaan zien. We hebben lekker gelezen, gezwommen, mooie stranden bezocht, veel creatieve dingetjes gemaakt (tja dit is er niet meer uit te slaan!)en heeeeerlijk gegeten, caipirinha´s gedronken en een huis met alleen maar vrouwen! Dus na een week van dit heerlijke genieten zijn we weer in het drukke Rio om morgen weer flink aan de slag te gaan!
Ik duik bij deze, dan ook lekker mijn bedje in! Boa noite!
Argentinie, visum, legaal!
Weer een nieuwe week voor de boeg! En ook echt weer even nieuw, want ik ben er onverwachts even tussenuit geweest.
Ik was namelijk tot een fijne ontdekking gekomen dat ik hier illegaal was..mijn visa was verlopen, terwijl ik dacht dat ik hier 3 maanden kon zitten en daarna verlengen, was dit toch even iets anders..tjaa.. Dus na het een en ander te hebben uitgezocht waren er 3 opties. Of de grens over, boete betalen, 3 dagen blijven en weer terug, of een kind nemen en trouwen, of hier illegaal blijven en aan het einde een enorme boete betalen. Optie 2 is door mijn gedachten heengeschoten, maar bij nader inzien, toch maar niet.. ;)
Dus ik ben afgelopen week naar Argentina geweest! Er waren even ook wat andere vervelende dingetjes, maar dat hoort er ook af en toe bij en ik moet zeggen dat het achteraf ook wel even heel lekker was om er tussenuit te gaan. Heb weer nieuwe energie en ben lekker tot rust gekomen daar.
Na een tocht van 24u met de bus, was ik aangekomen bij de watervallen van Iguazu en dit was echt adembenemend mooi! Wat een kracht van het water en wat n inmens mooi wonder der natuur!
Dit natuurschoon is te bewonderen op: http://www.flickr.com/photos/25926503@N06
De reis er naar toe, ging ondanks de 24u, vrij snel. Wel duurde het even bij de douane en moest ik de boete betalen ergens in het dorp, werd opgelicht door de taxichauffeur en daarna heerlijk staan wachten in de hitte op de bus, maar eenmaal daar, kwam de rust als een warme deken over me heen. Wel moest ik even wennen aan de backpackcultuur. Ik was veel mensen tegen gekomen die puur aan het rondtrekken zijn en dit is super cool, maar voelde me niet helemaal in dat wereldje thuis. Alhoewel we aankomende week naar Recife gaan, zit ik nu wel even in de reisstand, wat ook totaal niet vervelend is. Maar de combi doet het goed! Werken en genieten..
Van de week daarvoor staat het allemaal niet meer zo in het geheugen gegrift, dus ik laat het even hierbij!
Hasta luego, om nog maar even in de spaanse sferen te blijven!
Ik was namelijk tot een fijne ontdekking gekomen dat ik hier illegaal was..mijn visa was verlopen, terwijl ik dacht dat ik hier 3 maanden kon zitten en daarna verlengen, was dit toch even iets anders..tjaa.. Dus na het een en ander te hebben uitgezocht waren er 3 opties. Of de grens over, boete betalen, 3 dagen blijven en weer terug, of een kind nemen en trouwen, of hier illegaal blijven en aan het einde een enorme boete betalen. Optie 2 is door mijn gedachten heengeschoten, maar bij nader inzien, toch maar niet.. ;)
Dus ik ben afgelopen week naar Argentina geweest! Er waren even ook wat andere vervelende dingetjes, maar dat hoort er ook af en toe bij en ik moet zeggen dat het achteraf ook wel even heel lekker was om er tussenuit te gaan. Heb weer nieuwe energie en ben lekker tot rust gekomen daar.
Na een tocht van 24u met de bus, was ik aangekomen bij de watervallen van Iguazu en dit was echt adembenemend mooi! Wat een kracht van het water en wat n inmens mooi wonder der natuur!
Dit natuurschoon is te bewonderen op: http://www.flickr.com/photos/25926503@N06
De reis er naar toe, ging ondanks de 24u, vrij snel. Wel duurde het even bij de douane en moest ik de boete betalen ergens in het dorp, werd opgelicht door de taxichauffeur en daarna heerlijk staan wachten in de hitte op de bus, maar eenmaal daar, kwam de rust als een warme deken over me heen. Wel moest ik even wennen aan de backpackcultuur. Ik was veel mensen tegen gekomen die puur aan het rondtrekken zijn en dit is super cool, maar voelde me niet helemaal in dat wereldje thuis. Alhoewel we aankomende week naar Recife gaan, zit ik nu wel even in de reisstand, wat ook totaal niet vervelend is. Maar de combi doet het goed! Werken en genieten..
Van de week daarvoor staat het allemaal niet meer zo in het geheugen gegrift, dus ik laat het even hierbij!
Hasta luego, om nog maar even in de spaanse sferen te blijven!
Een fris nieuw jaar na de carnaval!
Oiee!!
Tudo bem? aqui beleza!
Nou we hebben de carnaval overleeft. Het was super! Maar het voelt ook goed om nu serieus aan de slag te gaan. Dus hebben we afgelopen week lekker actie in de tent gebracht en zijn weer volop bezig! Zo hebben we afgelopen maandag inkopen gedaan voor het project en zijn we dinsdag weer naar de vrouwen gegaan. Woensdag hebben we een intensieve dag gehad. We hadden eerst een meeting met allerlei mensen van verschillende organisaties en werd er een discussie gevoerd over o.a. microkrediet, en het belang van samenwerken van verschillende organisaties en hoe zij daar in de favela Maré dingen beter kunnen ontwikkelen en uitvoeren. Daarna was ik helemaal uitgeput door het intensief luisteren in het Portugees. Vervolgens hebben we concrete plannen gemaakt met de lessen die we gaan geven en zullen de lessen met de kinderen deze week beginnen!
Donderdag zijn we eerst naar de kinderen op het project in Dom Helder gegaan. Deze kinderen wonen in de omliggende favelas en komen hier een dagdeel (´s ochtends of ´s middags, voor of na school). Ze krijgen hier huiswerkbegeleiding en allerlei lessen om het leerniveau een beetje bij te spijkeren. Het niveau van de scholen is hier laag. Ze zitten vaak in klassen van 40 kinderen, er wordt geen extra aandacht aan kinderen met problemen geschonken en het lerarenuitval is heel hoog. Soms hebben ze maanden geen les van een bepaald vak. Ook zijn deze kinderen extra gevoelig voor de bendes die heersen in de wijken. Als ze de rest van de dag -vanwege de halve dag les die ze krijgen- op de straat hangen, zijn ze hier kwetsbaarder voor om er in verstrikt te raken. Het was leuk om ze allemaal weer te zien, ze reageren ook zo lekker enthousiast!
`s Middags zijn we weer naar de straatkinderen gegaan. Het was leuk ze weer te zien. Een jongen wilde graag kleine vlechtjes in mijn haar maken en heeft vervolgens (uiteindelijk nog met de hulp van iemand anders) mijn hele haar in de minivlechtjes gezet! Echt goed om te zien dat hij het geduld had om dit met mijn haar te doen. De meeste hebben het na een tijdje wel gezien. Daarna ben ik met een paar van die kids samen, omarmd onder mn parapluutje naar de bus gelopen. Het voelde wel weer even gek om te beseffen dat ik lekker warm naar mijn eigen huis terugkeer en zij ergens bij het voetbalstadion onder een afdakje de koude, regenachtige nacht zullen doorbrengen. Ook had ik Jefferson weer gezien, een jongen die vorig jaar ook bijna iedere dag op het project te vinden was en altijd heel ijverig aan het tekenen was. Hij vertelde dat ie weer bij zijn ouders woont en dat ie met carnaval veel had gewerkt. Dus dat klonk wel heel positief.
Verder zijn er nieuwe ontwikkelingen met Code x, de organisatie waar we vorig jaar het vrijwilligersproject mee hebben gedaan en tevens de oprichter van stichting Grenzeloos. Er komt namelijk een nieuwe groep vrijwilligers morgen. En vanwege de contactbreuk met Solrisa (organisatie waar we vorig jaar door werden begeleid in Rio) hebben ze gevraagd of wij samen met Aage (jongen van de groep vrijwilligers van vorig jaar) de on arrival training willen geven voor de nieuwe vrijwilligers en tevens de contactpersonen zijn voor de groep. Vanavond hebben we een gesprek over hoe en wat dit gaat worden voortgezet. Het lijkt ons een leuke uitdaging en we kunnen samen met de vrijwilligers ideeen uitwisselen en alles beter aanpakken.
En afgelopen weekend ben ik samen met Sanna naar Sana gegaan! Dit was superrelaxd.. Het is een klein dorpje in de bergen, met veel reggae rastafari´s en enorm veel watervallen! Het was vooral grappig met de naam van Sanna, ze was gelijk bekend in het hele dorp.
We zaten in een huis van een paar vrienden van Cesar (onze huisgenoot) en hebben daar het hele weekend in de regen (JAAA!!! alleen maar regen) vertoefd. En thank god I´m still alive... Er was namelijk een enorm rode giftige cobra vlakbij mijn voet. Op een bepaald moment riep hij Vem, Vem! (kom, kom!) Ik dacht dat hij een grapje maakte en sprong naar hem toe over het beekje water, ik had de slang gelukkig niet gezien. Vervolgens trok hij me mee en toen zag ik hem verdwaasd kijken en vertelde hij wat er aan de hand was. Pfew.. Het drong later wel even goed tot me door... Ik kan het gelukkig nog in levende lijve navertellen, haha
We wilden gisteravond terug gaan naar Rio, maar er reden geen kleine busjes meer, dus zijn we vanmorgen vroeg maar terug gegaan om de week weer met frisse energie te beginnen.
Ate mais...
2 weekjes Rio
We zijn hier inmiddels alweer 2 weken en nu zelfs gevestigd in een huisje! En niet zomaar een huis, nee, deze bevindt zich in de straat waar ik vorig jaar ook woonde. In eerste instantie zouden we langs gaan bij een mevrouw om te onderhandelen over de prijs van een kamer in haar huis. Vervolgens kwamen we op de trap een jongen tegen die ik kende van vorig jaar. Ook superleuk om weer bekenden tegen te komen, vooral in een stad waar maar liefs 11 miljoen mensen wonen. Maar de wereld is klein en zo ook vol met toevalligheden. Want hij had toevallig nog ruimte in zijn huis! En hier waren we nou net naar op zoek(We wonen in huis bij Cesar! voor degenen met wie ik vorig jaar in Rio was).
Het huis heeft een groot dakterras en we delen het met nog een aantal andere mensen. Tudo do mundo junto numa casa! Iemand uit Rusland, Zweden, Argentinië en Brazilië.
We hebben bij vele woningen gekeken, of contact gelegd via internet. Maar, of het was superklein, of enorme hoge prijzen. En we hadden in ons hoofd dat we minder uit wilden geven als in Nederland. Dit viel dus best een beetje tegen. En aangezien de carnaval voor de deur staat, rijzen de prijzen de pan uit!
Met carnaval moeten we helaas ook even tijdelijk iets anders regelen, want daar wil hij ook even goed gebruik van maken, wat logisch is, want mensen betalen echt belachelijk hoge prijzen.
Het is wel fijn om de rust te ervaren dat we iets gevonden hebben, inmiddels is dit ons 6e huis waar we ons de afgelopen 2 weken in hebben gebivakkeerd. Maar dat gaat al snel als je op pad gaat en ook lekker aan het vakantie vieren bent.
Het voelt als een overgang, we gaan een ander level in en dit is wel weer heel spannend allemaal.
De afgelopen weken hebben we enorm veel mensen leren kennen, veel dingen gezien en beleefd.
Zo zijn we eergister naar Cristo geweest, zelfs te voet, terwijl iedereen langs rijdt in busjes en taxi’s of met het treintje gaat. Maar wij wilden, zo sportief als we zijn ;) dit te voet doen. Onderweg lekker gekletst, gezongen en genoten van de uitzichten op de stad en de dieren, planten en kleine watervalletjes die we onderweg tegenkwamen.
En het afgelopen weekend waren we met de capoeira groep in Rio en ben ik even als tourguide door het leven gegaan..hihi
We zijn met de boot naar Niteroi (plaats aan de overkant van Rio) gegaan en hebben het museum van Niemeier bezocht. Het gebouw, architectonisch gezien is supermooi, maar de kunst viel een beetje tegen. Het was allemaal een beetje knullig afgewerkt en de stukken die er hingen, waren niet van de kwaliteit dat het museum uitstraalt, althans mijn mening.
Ook zijn we met de Bodinho (waggelend trammetje, waar de mensen zittend en hangend worden vervoerd met af en toe een onderbreking omdat ie weer van de kabel afligt) naar Santa teresa gegaan. Het is enorm lachwekkend en het is een leuke wijk om doorheen te cruisen. Dit is één van mijn favoriete wijken in Rio. Het stamt uit de koloniale tijd en is gelegen in de bergen. Het is een karakteristiek, schilderachtige wijk met veel gezellige, eigenzinnige barretjes, galleries, winkeltjes etc etc. Door de omliggende favelas is de wijk niet altijd even veilig, maar ja he, je moet hier zowizo op je hoede zijn.
Over onveilig gesproken, ’s avonds hebben we Lapa onveilig gemaakt, dit is HET uitgaansgebied in Rio. Iedereen staat hier drinkend, etend, dansend en kletsend op straat. Helaas werden we geteisterd door een flinke plensbui, maar we zijn snel bij iets naar binnen gedoken waar een live brass band aan het optreden was. Iedereen werd opgezweept door deze heerlijke muziek, je kan gewoon je voetjes niet stil houden als je dit hoort.
Aan het einde van de avond, werd het me een beetje teveel. De enorme contrasten raakten me weer even heel sterk. Vooral bij het zien van een moeder die haar 3 jonge dochters pushte om geld te bedelen en een beetje te gaan dansen voor mensen. Ook de straatkinderen die voorbij gingen, onder de drugs en op zoek naar geld. Tja, de harde werkelijkheid en sommigen zien het niet eens meer. Het is normaal…
Maar het sterkt me ook weer in de gedachte waarom ik hier ben, niet dat ik dit probleem in mijn eentje kan oplossen, maar misschien kan je voor bepaalde mensen toch iets veranderen, al is het alleen al een bepaalde gedachte. En het is niet alleen iets geven, maar je krijgt er ook enorm veel voor terug. Zo hadden we van de week een straatjongen onze doggybag met eten gegeven. Laatst kwamen we hem weer tegen, hij herkende ons en begroette ons super enthousiast.
Het klinkt misschien suf, en heel erg verbeter-de-wereld-verantwoord, maar alle kleine dingen dragen iets bij en hebben soms een grotere impact dan je denkt.
Hier wil ik het even bij laten en zeggen dat het me enorm goed doet om jullie berichtjes te lezen. Ate logo!
Beijao!!
Het huis heeft een groot dakterras en we delen het met nog een aantal andere mensen. Tudo do mundo junto numa casa! Iemand uit Rusland, Zweden, Argentinië en Brazilië.
We hebben bij vele woningen gekeken, of contact gelegd via internet. Maar, of het was superklein, of enorme hoge prijzen. En we hadden in ons hoofd dat we minder uit wilden geven als in Nederland. Dit viel dus best een beetje tegen. En aangezien de carnaval voor de deur staat, rijzen de prijzen de pan uit!
Met carnaval moeten we helaas ook even tijdelijk iets anders regelen, want daar wil hij ook even goed gebruik van maken, wat logisch is, want mensen betalen echt belachelijk hoge prijzen.
Het is wel fijn om de rust te ervaren dat we iets gevonden hebben, inmiddels is dit ons 6e huis waar we ons de afgelopen 2 weken in hebben gebivakkeerd. Maar dat gaat al snel als je op pad gaat en ook lekker aan het vakantie vieren bent.
Het voelt als een overgang, we gaan een ander level in en dit is wel weer heel spannend allemaal.
De afgelopen weken hebben we enorm veel mensen leren kennen, veel dingen gezien en beleefd.
Zo zijn we eergister naar Cristo geweest, zelfs te voet, terwijl iedereen langs rijdt in busjes en taxi’s of met het treintje gaat. Maar wij wilden, zo sportief als we zijn ;) dit te voet doen. Onderweg lekker gekletst, gezongen en genoten van de uitzichten op de stad en de dieren, planten en kleine watervalletjes die we onderweg tegenkwamen.
En het afgelopen weekend waren we met de capoeira groep in Rio en ben ik even als tourguide door het leven gegaan..hihi
We zijn met de boot naar Niteroi (plaats aan de overkant van Rio) gegaan en hebben het museum van Niemeier bezocht. Het gebouw, architectonisch gezien is supermooi, maar de kunst viel een beetje tegen. Het was allemaal een beetje knullig afgewerkt en de stukken die er hingen, waren niet van de kwaliteit dat het museum uitstraalt, althans mijn mening.
Ook zijn we met de Bodinho (waggelend trammetje, waar de mensen zittend en hangend worden vervoerd met af en toe een onderbreking omdat ie weer van de kabel afligt) naar Santa teresa gegaan. Het is enorm lachwekkend en het is een leuke wijk om doorheen te cruisen. Dit is één van mijn favoriete wijken in Rio. Het stamt uit de koloniale tijd en is gelegen in de bergen. Het is een karakteristiek, schilderachtige wijk met veel gezellige, eigenzinnige barretjes, galleries, winkeltjes etc etc. Door de omliggende favelas is de wijk niet altijd even veilig, maar ja he, je moet hier zowizo op je hoede zijn.
Over onveilig gesproken, ’s avonds hebben we Lapa onveilig gemaakt, dit is HET uitgaansgebied in Rio. Iedereen staat hier drinkend, etend, dansend en kletsend op straat. Helaas werden we geteisterd door een flinke plensbui, maar we zijn snel bij iets naar binnen gedoken waar een live brass band aan het optreden was. Iedereen werd opgezweept door deze heerlijke muziek, je kan gewoon je voetjes niet stil houden als je dit hoort.
Aan het einde van de avond, werd het me een beetje teveel. De enorme contrasten raakten me weer even heel sterk. Vooral bij het zien van een moeder die haar 3 jonge dochters pushte om geld te bedelen en een beetje te gaan dansen voor mensen. Ook de straatkinderen die voorbij gingen, onder de drugs en op zoek naar geld. Tja, de harde werkelijkheid en sommigen zien het niet eens meer. Het is normaal…
Maar het sterkt me ook weer in de gedachte waarom ik hier ben, niet dat ik dit probleem in mijn eentje kan oplossen, maar misschien kan je voor bepaalde mensen toch iets veranderen, al is het alleen al een bepaalde gedachte. En het is niet alleen iets geven, maar je krijgt er ook enorm veel voor terug. Zo hadden we van de week een straatjongen onze doggybag met eten gegeven. Laatst kwamen we hem weer tegen, hij herkende ons en begroette ons super enthousiast.
Het klinkt misschien suf, en heel erg verbeter-de-wereld-verantwoord, maar alle kleine dingen dragen iets bij en hebben soms een grotere impact dan je denkt.
Hier wil ik het even bij laten en zeggen dat het me enorm goed doet om jullie berichtjes te lezen. Ate logo!
Beijao!!
Een bezoekje aan Ceasm!
Aloa!
We zijn nu lekker gesetteld in ons eigen huisje. En het bevalt super goed. Af en toe komen er gezellig wat mensen langs en als ik er geen zin in heb kan ik me terugtrekken in onze kamer of op ons enorme dakterras.
Afgelopen week heb ik het even rustig aan gedaan, ik ben nogal verkouden en mijn stem heeft het ook een beetje begeven, nee niet door het feesten, haha, heb het echt rustig aan gedaan... Nou ja, buiten het feestje vrijdag om dan (mmm dit was misschien toch wel de grootste boosdoener). Maar we gingen met een paar mensen van ons huis de straat op en er kwamen nog een paar mensen van die capoeira groep langs. Inmiddels beginnen we hier steeds meer mensen te kennen, dus we hebben een beetje muziek gemaakt met onze ‘caipirinha’vrienden (JA, we hebben al een vaste spot spaar we onze caipirinha’s halen) en vervolgens uitbundig gedanst op straat.
Zaterdag had een vriend ons uitgenodigd om te komen eten, dit was echt overheerlijk! Ze hadden zalm gemaakt met een maracuja saus. En als ik iets lekker vind, is het maracuja (oftewel passievrucht).
En zondag hebben we ’s morgens verse groenten en fruit gekocht en dit vervolgens heerlijk op zitten smikkelen en smullen. Ik ben hier echt supergezond bezig, dus dat voelt echt goed!
Vervolgens had ik een jongen (van het huis) zijn haren geknipt, moest het toch maar eens bij iemand anders uitproberen. (Voor de mensen die het niet weten, ik knip al 6 jaar mijn eigen haar). Dus dit was wel even andere koek.
En later op de dag zijn we naar een enorme rotsenpartij bij het strand gegaan. We waren even niet aan het opletten en werden overspoelt door een enorm golf, telefoon weer nat, maar hij deed het nog wel! Lucky bastard, is namelijk al de 2e keer!
En gister zijn we voor het eerst naar Ceasm gegaan! Dit is het project in de favela Maré (op de site kan je meer teruglezen over het project). Het was superleuk om ze weer terug te zien en je wordt hier zo warm onthaalt dat je je ook gelijk weer thuis voelt. Helaas was het heel rustig, want zij hebben nu allemaal vakantie. Dus geen bolinho gegeten, maar wel lekker bijgekletst en over het project het één en ander uitgewisseld. Voor de mensen van de groep waarmee ik vorige keer in Rio zat, jullie krijgen allemaal een enorme abraco en muitos beijos terug! We hebben weer vele leuke dingen naar boven gehaald, Cida kende nog steeds ‘het busje komt zo’, haha, het zit dus nog fris in het geheugen!
A.s. Vrijdag hebben we een afspraak met mulheres da paz (vrouwen van de vrede, onderdeel van Ceasm, zie site voor meer info). Omdat er op het moment geen cursussen gaande zijn, maar zij supergraag iets willen ondernemen met ons, gaan we samen bespreken hoe we onze lessen vorm kunnen geven en waar we de gemaakte kunstwerkjes kunnen verkopen. Allereerst willen we de verkoop in het Museum van Maré (dat onderdeel is van Ceasm) gaan opstarten en dit gaan uitbreiden naar hostels/hotels in Rio. Dus ben zeer benieuwd hoe dit gaat uitpakken. Onderweg kwamen we Ana (mulher do peixe ;)) tegen, zij liet ons foto’s van een jongen zien, die door zijn moeder enorm was toegetakeld, omdat hij schijnbaar een beetje geld had gestolen van haar vriendin. Dit omdat hij bijna niks te eten van haar krijgt en zij hem verwaarloosd. Ze was actie aan het ondernemen om de jongen hulp te verlenen. Lourenco (directeur van Ceasm) vertelde dat dit helaas nog vaak voorkomt. Er gaan ook vele verhalen de ronde, dat moeders van jongeren die crack gebruiken hun benen of armen verwonden zodat ze thuis moeten blijven en ze hopen hiervan af te blijven. Ook is het gebruik van crack in het afgelopen jaar enorm toegenomen en is het heel goedkoop te krijgen.
Vervolgens hebben we bij ons oude vertrouwde restaurantje van Eunici gegeten! Helaas had ze geen omelete com cofi, banana e queijo. Maar was erg leuk om ze ook weer te zien.
Ook hebben we Louise, hij is een van de oprichters van Ceasm/Maré, nog even gezien (ik heb hem vorig jaar in Amsterdam ontmoet), maar hij was druk in onderhandeling over een soort opvang voor kinderen/jongeren met problemen dat ze willen gaan opzetten bij het museum Maré.
Het was een enerverende dag! Het constant Portugees spreken vergt wel nog veel energie, maar straks komen we als vloeiend sprekende Brasileiras terug!
Tot snel maar weer!
Warme 35 gr Beijos!
We zijn nu lekker gesetteld in ons eigen huisje. En het bevalt super goed. Af en toe komen er gezellig wat mensen langs en als ik er geen zin in heb kan ik me terugtrekken in onze kamer of op ons enorme dakterras.
Afgelopen week heb ik het even rustig aan gedaan, ik ben nogal verkouden en mijn stem heeft het ook een beetje begeven, nee niet door het feesten, haha, heb het echt rustig aan gedaan... Nou ja, buiten het feestje vrijdag om dan (mmm dit was misschien toch wel de grootste boosdoener). Maar we gingen met een paar mensen van ons huis de straat op en er kwamen nog een paar mensen van die capoeira groep langs. Inmiddels beginnen we hier steeds meer mensen te kennen, dus we hebben een beetje muziek gemaakt met onze ‘caipirinha’vrienden (JA, we hebben al een vaste spot spaar we onze caipirinha’s halen) en vervolgens uitbundig gedanst op straat.
Zaterdag had een vriend ons uitgenodigd om te komen eten, dit was echt overheerlijk! Ze hadden zalm gemaakt met een maracuja saus. En als ik iets lekker vind, is het maracuja (oftewel passievrucht).
En zondag hebben we ’s morgens verse groenten en fruit gekocht en dit vervolgens heerlijk op zitten smikkelen en smullen. Ik ben hier echt supergezond bezig, dus dat voelt echt goed!
Vervolgens had ik een jongen (van het huis) zijn haren geknipt, moest het toch maar eens bij iemand anders uitproberen. (Voor de mensen die het niet weten, ik knip al 6 jaar mijn eigen haar). Dus dit was wel even andere koek.
En later op de dag zijn we naar een enorme rotsenpartij bij het strand gegaan. We waren even niet aan het opletten en werden overspoelt door een enorm golf, telefoon weer nat, maar hij deed het nog wel! Lucky bastard, is namelijk al de 2e keer!
En gister zijn we voor het eerst naar Ceasm gegaan! Dit is het project in de favela Maré (op de site kan je meer teruglezen over het project). Het was superleuk om ze weer terug te zien en je wordt hier zo warm onthaalt dat je je ook gelijk weer thuis voelt. Helaas was het heel rustig, want zij hebben nu allemaal vakantie. Dus geen bolinho gegeten, maar wel lekker bijgekletst en over het project het één en ander uitgewisseld. Voor de mensen van de groep waarmee ik vorige keer in Rio zat, jullie krijgen allemaal een enorme abraco en muitos beijos terug! We hebben weer vele leuke dingen naar boven gehaald, Cida kende nog steeds ‘het busje komt zo’, haha, het zit dus nog fris in het geheugen!
A.s. Vrijdag hebben we een afspraak met mulheres da paz (vrouwen van de vrede, onderdeel van Ceasm, zie site voor meer info). Omdat er op het moment geen cursussen gaande zijn, maar zij supergraag iets willen ondernemen met ons, gaan we samen bespreken hoe we onze lessen vorm kunnen geven en waar we de gemaakte kunstwerkjes kunnen verkopen. Allereerst willen we de verkoop in het Museum van Maré (dat onderdeel is van Ceasm) gaan opstarten en dit gaan uitbreiden naar hostels/hotels in Rio. Dus ben zeer benieuwd hoe dit gaat uitpakken. Onderweg kwamen we Ana (mulher do peixe ;)) tegen, zij liet ons foto’s van een jongen zien, die door zijn moeder enorm was toegetakeld, omdat hij schijnbaar een beetje geld had gestolen van haar vriendin. Dit omdat hij bijna niks te eten van haar krijgt en zij hem verwaarloosd. Ze was actie aan het ondernemen om de jongen hulp te verlenen. Lourenco (directeur van Ceasm) vertelde dat dit helaas nog vaak voorkomt. Er gaan ook vele verhalen de ronde, dat moeders van jongeren die crack gebruiken hun benen of armen verwonden zodat ze thuis moeten blijven en ze hopen hiervan af te blijven. Ook is het gebruik van crack in het afgelopen jaar enorm toegenomen en is het heel goedkoop te krijgen.
Vervolgens hebben we bij ons oude vertrouwde restaurantje van Eunici gegeten! Helaas had ze geen omelete com cofi, banana e queijo. Maar was erg leuk om ze ook weer te zien.
Ook hebben we Louise, hij is een van de oprichters van Ceasm/Maré, nog even gezien (ik heb hem vorig jaar in Amsterdam ontmoet), maar hij was druk in onderhandeling over een soort opvang voor kinderen/jongeren met problemen dat ze willen gaan opzetten bij het museum Maré.
Het was een enerverende dag! Het constant Portugees spreken vergt wel nog veel energie, maar straks komen we als vloeiend sprekende Brasileiras terug!
Tot snel maar weer!
Warme 35 gr Beijos!
Abonneren op:
Posts (Atom)