Carnavalsgekte!

Het carnaval loopt nu grotendeels ten einde, vanavond gaan we nog naar een bloco en dan een heerlijk weekendje ontspannen in de bergen. Waar ik echt enorm naar uitkijk!
Mijn naam is dan onder een aantal van jullie wel bekend als duracellkonijntje, maar de batterijtjes moeten weer even opgeladen worden! Al heb ik het niet eens zo heel bont gemaakt. Vrijdag zijn we gek gekleed naar Santa Teresa gegaan, de bloco (is een band op een wagen met muziek en dansende mensen omringd, die zich voortbeweegt door de staat) hadden we net gemist en hebben daar een beetje op straat rondgehangen. Beneden ging het feest weer in volle drukte verder, dansend, drinkend en elkaar nat spuitend met waterpistooltjes! We kwamen op een gegeven moment een aantal straatkinderen tegen en hebben echt super gelachen met ze! Dit werd een groot watergevecht! Dit kon ik wel goed gebruiken met de warmte waar ik me in had omringd!
Zaterdag was een iets mindere dag, veel irritante mannen en helaas werd de avond iets minder afgesloten.
Tijdens carnaval komen er hordes toeristen naar Rio en de kapers op de kust slaan hier hun slag. Helaas zijn we ook al een aantal keer hiermee in aanraking gekomen, maar het is allemaal goed afgelopen…
Zondag maakte het weer helemaal goed! We zijn heerlijk naar het strand gegaan en hier begon op een gegeven moment ook een bloco te spelen. De sfeer was top! Heerlijk met de voetjes in het zand, dansend, gek doen en veel gezelligheid!
Maandag zijn we als hoogtepunt van het carnaval naar de sambadromo geweest! Dit was echt geweldig mooi! De aankleding, de sfeer, de muziek, de dans. Een groot bewegend, kleurrijk, twinkelend geheel. Dit was geen 3 minuten naar een en hetzelfde nummer luisteren maar 1u. 20!! Iedereen ging al dansend, meezingend en juichend op in de muziek. Constant werd je weer verrast door een nieuwe overweldigende praalwagen met dansende schaars geklede dames. Kortom de muziek zit bij de Brazilianen in het bloed en dit is overal voelbaar!
We zijn dinsdag nog even naar een bloco geweest bij Copacabana, hier werd ik geïnterviewd door een televisiezender. Helaas ben ik vergeten te vragen voor welke zender dit was, ook heb ik mijn sambatalent even laten zien! We hebben die avond gegeten in een kilorestaurant. Je bord wordt geweegd en je betaald voor het aantal gram. Omgerekend met drankje was ik ongeveer 4 euro kwijt!
Gister zijn we een dag naar Petropolis geweest, een mooi koloniaal stadje midden in de bergen. Waar ook veel Duitse invloeden zichtbaar zijn, vele Duitsers hebben zich hier na de 2^e wereld oorlog gevestigd. We hebben nog ontspannen in een parkje gezeten, wat je in Rio helaas niet kan doen.
De reis door de bergen was heerlijk rustgevend en gaf me een gevoel van vrijheid, ik zou nu eigenlijk wel weer een tijdje willen rondtrekken, maar ik ben hier met een ander doel! Dit komt vast wel weer!

Tchau! Ate logo..

De druk is van de ketel, we hebben onze eerste echte les gegeven!
Het was erg leuk, we hebben onze eigen ideeën over lesgeven en spel gecombineerd. Deze week staat in het thema van Holanda. De kinderen deden enthousiast mee, soms waren er een paar druktemakertjes maar over het algemeen verliep het goed. Wel is de taal nog echt een barrière. Stel je ze een vraag, krijg je antwoord, maar vervolgens kan je niet reageren omdat je het antwoord niet begrijpt! Maar Fien, onze redder in nood (een Belgisch meisje die hier stage loopt) hielp ons vaak uit de brand en dit was wel erg fijn! Ze gaat ons ook helpen met de lessen. Er gaat wel enorm veel tijd inzitten met lessen voorbereiden omdat we de taal nog minimaal beheersen, maar het voordeel is dat we het zo des te sneller leren!
Deze les hebben we vervolgens ’s middags aan een andere groep gegeven, deze was wel iets groter, ongeveer 25 kids, maar verliep over het algemeen ook goed.
De kinderen kunnen hier maar een half dagdeel naar school. Er zijn te weinig scholen en anders moeten ze of ’s middags of ’s ochtends naar een privé school.

Met het geld wat ik heb opgehaald zijn we nu de benodigdheden aan het kopen, hier zijn ze erg blij mee! Mensen bedankt! We zijn trouwens nog hard bezig met fundraising, dus alle ideeën om sponsors te regelen, of deze organisatie te steunen met een bijdrage is van harte welkom! We hebben onze eigen site aangemaakt met informatie over het project en onze beproevingen, zie link www.evsrio.blogspot.com.

Dinsdag zijn we naar een andere locatie van het project AMAR gegaan. Dit was in Duque do Caxias, op ongeveer 3 kwartier rijden van Rio. Het was totaal anders dan de andere locaties. Het was heerlijk rustig. Hier zijn ook geen drugsbendes en het voelde vredig en kalm.
We zijn met de kinderen in gesprek gegaan en wat me opmerkte was dat ze veel broers en zusjes hadden maar van vele niet wisten waar ze woonden of hoe oud ze waren. Ze zijn zich waarschijnlijk in de stad gaan vestigen.

We zijn door het dorp gaan lopen en iedereen was super vriendelijk. Bij een aantal mensen mochten we even binnen komen buurten. We hebben vervolgens nog super mooie dingen gekocht van opgerold tijdschriftenpapier, waar ze sieraden, lampenkappen, fotolijstjes etc van maakten.

De afgelopen dagen hebben we nog veel les gegeven en soms was dit best pittig. Een gebrek aan taalkennis en bepaalde benodigdheden om een presentatie te geven waren niet aanwezig, waardoor het soms wat rommelig werd. Aankomende week staat in het teken van het lichaam en zijn nu weer druk bezig met de voorbereidingen.

Van de week waren er gelukkig weer veel straatkinderen bij São Cristovão! Met een paar had ik een kort gesprekje gevoerd over of ze broers of zusjes hadden. Eentje vertelde dat hij er 10 had maar niet wist waar ze waren, zijn vader en moeder waren op jonge leeftijd gestorven. Een heftig verleden dus.. Vind het nog lastig om hier iets over te vragen, vooral ook in het Portugees. Maar daarna trok hij echt superveel naar me toe, dit was leuk om te zien!
Eén jongen ging vandaag voor het eerst naar een cursus in meubels maken, dit is die jongen die zo goed kan tekenen! Hij is echt goed bezig en je zag ook een soort trots in zijn gezichtsuitdrukking. Misschien kan ik hem een beetje technisch tekenen bijleren, zodat hij daar later misschien iets aan heeft.

En ja, carnaval staat voor de deur dus het weekend stond weer geheel in het teken van feesten, samba en caipirinha! We hadden afgelopen zaterdag een verjaardagsfeestje van een jongen van het project. Dit was een erg geslaagd feestje! En zondag was er een bloco (parade met muziek, band en veel samba) bij het strand van Ipanema. Dit was echt geweldig, vergelijkend met de danceparade maar dan met een temperatuurtje van 35 gr!

Maar nu begint de week weer en is het weer tijd voor serieuze dingen…

Um grande beijo!

we're goin deeper..

Een week weer vol van nieuwe indrukken.. We kruipen beetje bij beetje dieper in de wereld van de straatkinderen. Het is confronterend en bepaalde situaties grijpen me erg aan.
Zo hadden we gister onze presentatie gegeven (in het Portugees!!) van onze ideeën voor de aankomende weken. Hier werd erg enthousiast op gereageerd en we hebben nu ook super veel zin om dit te gaan doen! Maar vóór de presentatie kregen we een verhaal van een jongen te horen waar wij de afgelopen weken ook mee hadden doorgebracht. Deze jongen gaf aan dat hij helemaal met de drugs wilde stoppen, niet meer op de straat wilde leven en weer met een schone lei wilde beginnen. De man van de organisatie nam hem voor een nacht in huis om vervolgens de dag erna naar zijn familie te gaan. Zijn ouders waren allebei zwaar aan de drugs, en de rest van de familie wilde hem ook niet in huis nemen of waren ook aan de drugs.
Kan je je voorstellen dat je bij je eigen familie niet meer welkom bent?
Vervolgens kwamen ze bij het project aan en zei hij dat hij terug ging naar het leven op straat. Echt zo’n harde werkelijkheid, vooral omdat je deze jongen nu ook kent is het veel sterker voelbaar…
Zo heeft ieder kind zijn eigen verhaal en is het soms zó hartverscheurend.
Maar daarentegen zijn er ook positieve verhalen en misschien komt deze jongen na een tijdje ook wel weer terug..
Zo zijn er ook 2 jongens die hier iedere dag zijn. Eén van hen woont alweer thuis bij zijn ouders, laatst heb ik zijn moeder en één van zijn broertjes ontmoet. Af en toe krijgen ze een voedselpakket mee naar huis en hij gaat, als het goed blijft gaan over 2 weken (zo ver als ik het begreep, in het Portugees blijft het soms lastig) weer naar de publieke school.
Die andere jongen houdt heel erg veel van tekenen en is hier ook super gedreven in. Dit is echt goed om te zien!

Gister was het héél rustig, er waren in totaal maar 5 kinderen, dit vanwege het mooie weer en de meeste een duik in de verfrissende zee maken. (ja mensen, het is hier nog steeds erg warm!) Wel hebben we enorm gelachen om allemaal gekke dingetjes/spelletjes die we vroeger allemaal deden.
Op de terugweg in de bus kwamen we één van de meisjes tegen die ook wel vaak op het project komt. Ze herkende ons en was een beetje grapjes aan het uithalen. Zo vroeg ze aan de man die naast mij zat of ik zijn vrouw was! Vervolgens zat ze hartjes in de lucht te schrijven en babbelde ze er op los, (maar helaas kon ik lang niet alles verstaan) wat resulteerde in een telefoonnummer van Roberto!
Ik ben nog meegegaan met een team naar het busstation Rodoviaria. Hier zag je veel mensen die op straat lagen te slapen, vaak in armoedige omstandigheden met wonden op hun lichaam waar je niet echt blij van wordt, ik zal niet verder in details treden.
Eén jongen die onder een viaduct lag, kenden zij vanaf zijn elfde. Hij was nu inmiddels 18 jaar, had al dagen bijna niks gegeten (was superdun) en zijn leven bestaat nu uit slapen en drugs. Dan schiet er wel door je heen; “hoelang zal zijn lichaam dit nog volhouden?
Het project is er voor kinderen tot en met 16 jaar, we konden uiteindelijk weinig kinderen meenemen. Het is vreemd om daar ook onderscheid in te maken. Echt harde confrontaties, met blijkbaar niet meer te redden kinderen.

Deze week ging al veel dieper dan de eerste week. De kinderen waren af en toe best agressief. Terwijl ik daar eerst een vrij positief beeld over had.
Op sommige dagen sliepen er veel en lagen ze zo uren op de stenen vloer te slapen. Ook waren er een aantal dagen heel weinig kinderen en soms hoop je dat een bepaald iemand er de volgende dag weer is en dan blijkt dat toch niet te zijn en zie je hem liggen op straat.
Maar boven alles hebben we veel lol en gekkigheid.
Verder heb ik de afgelopen week vrij rustig aan gedaan. Onze maandag en woensdagavond zijn zowizo gevuld met Portugese les, waarvan ik er deze week eentje van heb geskipt. Het was me allemaal even teveel en ben naar een supermooi uitzichtpunt hier vlakbij geweest en heb mezelf goed verwend met een brownie met aardbeienijs!

En de afgelopen avonden en zelfs vandaag stonden weer geheel in het teken van de samba. De carnaval is in aantocht, dus elke avond/dag gaan de mensen hier helemaal los op deze opzwepende muziek. Vandaag zijn we naar de favela Mare gegaan en dit was helemaal te gek! We moesten wel opgehaald worden, omdat je hier toch echt wel moet oppassen in bepaalde delen. Maar het feestje ging helemaal los! En ik heb op een wagen gestaan! Jajaja, het is me gelukt, dan wel niet met carnaval en geen pakje aan, maar toch…
De mensen stonden helemaal verbaast van zoveel buitenlanders, maar we werden er volop in opgenomen en heb ontzettend veel met mn billen staan schudden! Ik zal jullie wat laten zien als ik terug ben!

Maar het is de hoogste tijd om mijn bedje in te duiken, dat dansen in de brandende zon is leuk, maar zelfs ik(!!!) ben vermoeid.

Een heeeeeeeele dikke knuffel uit Rio!