‘Liberdade esta por dentro da nariz’
En daar was ik weer in de drukte van de stad Rio, na 12 dagen weer terug gekeerd in het chaotische stadse wereldje, waar ik werd omgeven door pratende, schreeuwende mensen op de markt en dit toch nog even iets teveel was na deze geweldige plek in de natuur, waar de puurheid van alles afstraalt. Het was een ervaring die me enorm veel heeft gegeven.
Ik heb vele boeken gelezen over bezinning, levenskunst en leven in het nu. Dit heeft me vele mooie dingen doen beseffen, of eigenlijk weet je bepaalde dingen diep van binnen al. Maar mijn ontdekking is nu, je moet het doen…
De ervaring is heftig, emotioneel, ontladend, zoveel woorden die ik er aan kan geven, maar die het nooit zullen omschrijven.
Onwerkelijk, de kracht van de natuur…
Iets wat ik in mijn leven voort ga zetten en voor iedereen aan te raden is!
Ik kan enorm veel over mijn ervaring gaan vertellen maar zoals ieder persoon verschillend is, zal ook iedere ervaring anders zijn.
Je gaat diep van binnen en er komt veel los, geestelijk en lichamelijk. Momenten van veel pijn wisselden zich af met ontladingen, frustratie, verlangen of andere gevoelens. Zoals de flow van het leven, altijd in beweging, in verandering.
10 dagen lang, werd ik om 4u gewekt door de gong, 10 dagen in stilte, mediteren tot half 10, vegetarisch eten en rond 17u aten we alleen een stuk fruit en thee, dus geen volle avondmaaltijd.
In het begin was de meditatie puur gericht op de focus op de ademhaling via je neus. En daarbij, proberen je gedachten te zijn zoals ze zijn en er niet in mee te gaan. Puur een focus van binnen, waarbij je dus ook de pijn moest laten zijn zoals ze is, nou zo makkelijk was dit niet!
En tja, over gedachtes gesproken, je wilt niet weten wat er allemaal door mijn hoofd heen spookte, zeker niet alles negatief, heb enorm veel lol gehad om die gekke gedachtes van mij. Je moet wat als je 10 dagen stil moet zijn he! Zo kreeg ik af en toe carnavalsnummers in mijn hoofd, was ik inventief met nummers veranderen in de sfeer van de meditatie die ik onderging ‘liberdade esta por dentro da nariz!‘ fantaseerde ik dat het geluid van de krekels, baby’s waren die begonnen te huilen of juichende mensen, mensen die in slaap vielen, snurkten of de constante nies en snottergeluiden in mijn omgeving en kreeg ik gedachtes in mijn hoofd om onverwachts rare dingen te gaan doen, maar na al deze gedachtes keerde ik met een glimlach weer terug naar de ademhaling door mijn neus.
En dan al niet te spreken over de liefde die in me op werd gewekt voor de levende wezens der natuur. Zo zat er een sprinkhaan op mijn voet die heerlijk zat te genieten van mijn tenenkaas en dit enorm kriebelde, maar ik hem lekker zijn gang liet gaan. Een vlieg die in mijn soep vloog waarbij ik hem er heel snel had uitgevist en hij op de tafel een kwartier nodig had om zijn vleugels weer in de juiste vorm te krijgen om vervolgens weer vrolijk verder te fladderen. En ik hier volop van aan het genieten was. De mieren die een enorm huis aan het bouwen waren en hoe wonderlijk ze met enorme bladeren hun tocht naar hun nieuwe huis maken, de muggen die in onze kamer rondvlogen die ik probeerde te vangen met een bakje, want 1 van de regels is dat je niet mag doden en zo stond ik daar een tijdje in de kamer te ploeteren met dit bakje en een vel papier.
Ook had ik de meest gekke dromen, praatte ik in mijn slaap, waarbij mn kamergenootjes dachten waar komt die vandaan? En na 10 dagen werd dat dus duidelijk. En zo waren er vele dingen die je veel intenser gaat beleven door de rust en de menselijke zintuigen die uitgeschakeld werden.
In mijn ervaring duurden de dagen in het begin erg lang, had veel pijn, wilde hier uit wegvluchten en het liefst dat dit zo snel mogelijk voorbij ging. Maar na een tijdje probeerde ik hier doorheen te gaan en ontdek je dat je geest de pijn vergroot waardoor je steeds dichter tot de kern van jezelf komt.
Ga maar eens na hoe weinig je op je eigen ademhaling let, hoe druk je bent met andere dingen en eigenlijk dus niet bewust in je lichaam zit.
Na een paar dagen werd de focus gericht op het scannen van je lichaam, ieder plekje, observeren wat voor gevoel, pijn, prikkeling, warm, koud, kriebels etc. De basis is, dat je puur door deze bewustwording van je lichaam, gaat zien waar de diepgewortelde gevoelens zitten en deze observeert en aandacht geeft zodat ze er zijn zoals ze zijn. Al deze emoties zijn diepgeworteld, weggedrukt en door deze meditatie kom je er weer mee in aanraking. Angsten, onzekerheid en andere gevoelens. Waarbij er dus veel dingen naar boven komen. Een paar mensen hielden het niet vol en zijn na een paar dagen terug naar huis gekeerd, waaronder 1 meisje uit mijn kamer en een ander meisje me vertelde dat ze een aantal dagen ook haar tas had ingepakt zodat ze kon gaan wanneer ze t echt niet meer trok. Terwijl ik dacht dat ze gewoon constant haar tas aan het ordenen was, wel gestressed, maar dit niet in me opgekomen was.
Uiteindelijk waren de laatste paar dagen geweldig, bijzondere ervaringen en de laatste dag met compassie voor iedereen de meditatie afsloten en we uiteindelijk weer mochten PRATEN. Dit was raar! Vervolgens was het 1 groot kippenhok, al die pratende vrouwen en verlangde ik al snel weer terug naar die rust…
Maar leuke contacten opgedaan, interessant hoe je zonder communicatie en alleen korte gesprekjes, meer door de ervaring, dichtbij elkaar komt te staan. Dus heb leuke adresjes voor uitstapjes en contacten opgedaan!
En nu weer terug in Rio, ik heb veel energie en ben de afgelopen dagen rond 5 a 6u opgestaan om te gaan mediteren en heb dit ’s avonds ook voortgezet. Wel zijn mijn ogen snel moe, heb daar ook constant met mijn ogen dicht gezeten, en alle indrukken hier zijn nog wel erg veel.
Op de site http://www.flickr.com/photos/25926503@N06/ zijn weer een aantal foto’s geplaatst!
Anitcha!
