OI!
De rust is weer terug gekeerd... en om hier verder op door te gaan, ga ik aankomende week de Vipassana meditatie cursus doen. Zie http://www.dutch.dhamma.org/
Ik stond op de wachtlijst en er was 1 plaats vrij gekomen, die de gelukkige ik mag gaan vervullen. Het zal niet al te makkelijk worden, maar ik denk dat ik er enorm veel van zal gaan leren. Deze cursus is een inzichtmeditatie waarbij je je bewuster wordt van wat er in je lichaam en geest omgaat. 10 dagen in algehele stilte wordt er gemediteerd en er mag dan ook niet gesproken worden. Dus, ik ben heel benieuwd hoe ik dit ga ervaren! 10 dagen niet praten en mijn verslaving aan snoep en chocola zal hier aan de tand worden gevoeld!
De afgelopen week heb ik een aantal culturele en avontuurlijke uitstapjes gemaakt. Zo ben ik met een paar vrienden naar Pedra da Gavea gegaan. Een flinke hike met een adembenemend uitzicht, des te dichterbij we naderden des te meer wolken voegden zich samen en was het resultaat bovenaan de top, één grote vage mistige massa. Maar de tocht was lekker om te ondernemen, flink zweten, water van een waterbron drinken en af en toe klimmen op de rotsenpartijen. En daarna heerlijk rozig de weg naar huis vervolgen.
En verder ben ik nogmaals naar de expositie van Esher geweest en een toneelstuk gezien wat vrij sexueel getint was, maar op een nette manier. Helaas begreep ik niet alle grapjes, met dialect is toch vrij moeilijk te volgen en specifieke woorden die zich nog niet voordoen in mijn woordenschat. Maar ik heb er zeker van genoten.
En ik had afgelopen week nog veel mensen van het project gezien, weer wat bijgekletst en het project is weer op gang gezet na de carnaval. Ook de vrouwen in de winkel zijn flink bezig met allerlei producten te vervaardigen.
Verder ben ik weer doorgegaan met mijn zoektocht naar een stuk grond met/of zonder huis. En zijn we afgelopen weekend net buiten Rio ergens naar een aantal woningen met grond gaan kijken. Het was vrij goedkoop daar, maar was toch wel ver en had niet de potentie die we zochten. In en rond het centrum is wat we tot nu toe gevonden hebben vrij duur. De prijzen in Rio zijn enorm gestegen in het afgelopen jaar, dus geduld is een schone zaak. En de zoektocht gaat rustig verder, zo makkelijk is het allemaal nog niet. Maar het kan ook niet makkelijk niet zijn.
Ate logo!
Het nieuwe jaar is weer begonnen…
Carnaval achter de rug en weer tijd voor serieuze zaken, althans zo is het voor velen na dit feestelijke avontuur..
Het was echt super! We hebben iedere dag onze carnavals outfits aangetrokken en meegedeinst met de dolle, dwaze gekkigheid. Zo zag je mij als boom, met een plakaat ‘hier mag je niet plassen’, als man, met een vriend van mij als vrouw, als tourist met een bordje van ‘maak een foto met een gringa, 5 reais’ en helemaal gemaskerd met een raar eng masker. En eergister om nog een klein beetje in de sfeer te blijven, waren we helemaal in het wit met feliz ano novo (gelukkig nieuwjaar) Zie foto’s http://www.flickr.com/photos/25926503@N06
Ik ben niet meer zo vroeg opgestaan omdat het best veel regende. Ondanks de regen, was het aangenaam en ging het feest in volle glorie verder. En ja, wat kan ik er meer over vertellen, gewoon éé’n groot feest, gekte en lekker dansen!
En ik was voordat de carnavalsgekte losbrak nog naar het project met de straatkinderen geweest. Ze hebben 2 vestigingen, één voor de kinderen die overdag op het project kunnen verblijven en een huis waar nu in totaal 10 kinderen wonen en inmiddels weer naar school gaan en ze proberen het dagelijkse leventje op te pakken. Er waren helaas maar 7 kinderen bij de dagopvang. Vanwege de carnaval treedt de politie altijd extra hard op tegen de mensen die op straat leven. De meesten vluchten naar plekken buiten het centrum en is het extra moeilijk om ze te vinden. ’s Middags zijn we nog de straat op gegaan om te kijken of we er nog een paar konden vinden. We kwamen 1 jongetje tegen, hij zag er slecht uit, veel plekken in zijn gezicht. Hij vertelde dat zijn moeder ook op straat leefde en zij aan het werk was. Hij was weleens bij het project geweest, maar ook omdat het vrij ver uit de stad ligt is het een extra drempel om er naar toe te gaan. En aangezien ze worden opgehaald maar niet kunnen worden teruggebracht is dit nog een extra reden. Verder zagen we nog een jongen die eerder iedere dag op het project kwam, maar nu totaal verslaafd was aan de crack.
Een aantal die op het project werken hebben zelf ook jaren op straat geleefd en er voor gevochten om dit leven te leiden die ze nu leiden.
Een avond tijdens carnaval heb ik een hele tijd op de trap gezeten bij de arcos en daar met een paar kinderen zitten spelen. Aandoenlijk hoe een moeder met haar 3 kinderen, een baby en van 2 en 4 jaar de hele avond op straat werkt om drankjes te verkopen en ze de kinderen moet meenemen en ze worden blootgesteld aan deze gekte op straat en dit leven voor hun normaal is.
Kortom de carnaval brengt vele mooie dingen, maar heeft ook zijn schaduwzijde.
En omdat het nieuwe jaar begonnen is , ben ik weer extra gezond aan het leven. Veel fruit, water, gezonde groenten, meditatie, yoga en hoop ik dat een aantal dingen waar ik nu mee bezig ben, zijn vruchten gaat afwerpen!
Ate mais!
Het was echt super! We hebben iedere dag onze carnavals outfits aangetrokken en meegedeinst met de dolle, dwaze gekkigheid. Zo zag je mij als boom, met een plakaat ‘hier mag je niet plassen’, als man, met een vriend van mij als vrouw, als tourist met een bordje van ‘maak een foto met een gringa, 5 reais’ en helemaal gemaskerd met een raar eng masker. En eergister om nog een klein beetje in de sfeer te blijven, waren we helemaal in het wit met feliz ano novo (gelukkig nieuwjaar) Zie foto’s http://www.flickr.com/photos/25926503@N06
Ik ben niet meer zo vroeg opgestaan omdat het best veel regende. Ondanks de regen, was het aangenaam en ging het feest in volle glorie verder. En ja, wat kan ik er meer over vertellen, gewoon éé’n groot feest, gekte en lekker dansen!
En ik was voordat de carnavalsgekte losbrak nog naar het project met de straatkinderen geweest. Ze hebben 2 vestigingen, één voor de kinderen die overdag op het project kunnen verblijven en een huis waar nu in totaal 10 kinderen wonen en inmiddels weer naar school gaan en ze proberen het dagelijkse leventje op te pakken. Er waren helaas maar 7 kinderen bij de dagopvang. Vanwege de carnaval treedt de politie altijd extra hard op tegen de mensen die op straat leven. De meesten vluchten naar plekken buiten het centrum en is het extra moeilijk om ze te vinden. ’s Middags zijn we nog de straat op gegaan om te kijken of we er nog een paar konden vinden. We kwamen 1 jongetje tegen, hij zag er slecht uit, veel plekken in zijn gezicht. Hij vertelde dat zijn moeder ook op straat leefde en zij aan het werk was. Hij was weleens bij het project geweest, maar ook omdat het vrij ver uit de stad ligt is het een extra drempel om er naar toe te gaan. En aangezien ze worden opgehaald maar niet kunnen worden teruggebracht is dit nog een extra reden. Verder zagen we nog een jongen die eerder iedere dag op het project kwam, maar nu totaal verslaafd was aan de crack.
Een aantal die op het project werken hebben zelf ook jaren op straat geleefd en er voor gevochten om dit leven te leiden die ze nu leiden.
Een avond tijdens carnaval heb ik een hele tijd op de trap gezeten bij de arcos en daar met een paar kinderen zitten spelen. Aandoenlijk hoe een moeder met haar 3 kinderen, een baby en van 2 en 4 jaar de hele avond op straat werkt om drankjes te verkopen en ze de kinderen moet meenemen en ze worden blootgesteld aan deze gekte op straat en dit leven voor hun normaal is.
Kortom de carnaval brengt vele mooie dingen, maar heeft ook zijn schaduwzijde.
En omdat het nieuwe jaar begonnen is , ben ik weer extra gezond aan het leven. Veel fruit, water, gezonde groenten, meditatie, yoga en hoop ik dat een aantal dingen waar ik nu mee bezig ben, zijn vruchten gaat afwerpen!
Ate mais!
Carnaval in aantocht!
Eigenlijk is het al weken bezig en pik ik er af en toe een beetje van mee, dat beetje was zaterdag wel iets uit de hand gelopen. Ik stond al om 6.30u in mijn carnavalsoutfit voor de deur van een vriendinnetje om vervolgens nog meer mensen wakker te maken voor een bloco waar naar horen zeggen meer dan 3000 mensen op af waren gekomen. De bloco’s (carnavalsoptochten) beginnen extra vroeg zodat er iets minder animo voor is, maar dit heeft veel mensen niet af laten schrikken. Dus in mijn piratenoutfit en een katerige Cynthia ( die maar 2u had geslapen) heb ik Marthe en Raphael wakker gebeld, daar een beetje rustig wakker geworden en vervolgens bij hun huis gewacht op de bodinho met muziek.
Bijna iedereen was verkleedt en heb enorm grappige variaties gezien, jongens verkleedt als baby’s met stapwagentjes, verkleedt als vrouwen of andersom, verklede taxi’s, wc’s en ga zo maar door. Met die baby’s hebben we nog een wedstrijdje gehouden wie t snelst was, zie foto’s. Mijn bijnaam werd deze dag omgetoverd tot piscina, alias zwembad. Charmante benaming van die blauwe ogen.. ’S middags ben ik even richting huis gegaan, een siesta gehouden om vervolgens naar de volgende bloco te gaan. Dit was met Afrikaanse dans en aangezien ik hier helemaal wild van ben werden we lekker meegesleept door de muziek en dans. Uiteindelijk nog in Lapa belandt en daar in alle gekkigheid doorgegaan.
En de afgelopen weken zijn Marthe, Carolijn en Santo aangekomen, dus fijn om af en toe Nederlanders om me heen te hebben! Ben een aantal keren met Santo naar de favela Santa Marta geweest en ben een beetje verliefd geworden op de plek.
De charme van de favela, het leven, simpel en sterk verbonden met elkaar. Een wijk die is ontstaan, gecreëerd door de mensen. Wegen en gangen, alsof je je door een gangenstelsel begeeft waar nooit een einde aankomt en waar je iedere keer weer iets nieuws ontdekt. Geen enkele architect kan dit nabootsen, deze puurheid die er van afstraalt. En boven aan de top hadden we een adembenemend uitzicht op de stad! Naast deze charme en puurheid, zie je de mensen keihard werken om hun brood op tafel te krijgen. Ze kunnen de elektriciteit bijna niet meer betalen en vele kinderen beginnen van jongs af aan al te werken om het gezin staande te houden. Helaas komt de educatie op een lager level te staan. Nu hier de UPP is gevestigd zijn er vele dingen veranderd. De UPP is een politiemacht die de orde houdt in de wijk en waar dus geen traficantes meer de macht hebben. Je ziet dus geen geweren meer en je kan er rustig door heen lopen. Het heeft vele voordelen, maar ook nadelen. Vroeger betaalden de mensen niks voor water en elektriciteit. Sinds zij hier zijn gevestigd is dit veranderd. Logisch dat mensen moeten betalen voor de middelen waar men gebruik van maakt, maar de prijzen stonden in eerste instantie vast. Hier zijn sinds dit jaar veranderingen in gekomen en zo zitten vaak mensen zonder stroom omdat ze het niet meer kunnen bekostigen. Je kan wel nagaan als je altijd met het minimale leeft en je moet (meer) gaan betalen, dat je dit niet kan opbrengen.
Ik heb inmiddels met een aantal mensen daar kennis gemaakt. Andere projecten gezien, een vriend van Santo ontmoet die een eigen radiostation heeft en verder een aantal mensen en kinderen uit de favela. Santo ging met hem discussiëren op de radio over petroleum en of dit van Brazilië moet zijn en niet in de macht van de grote (buitenlandse) bedrijven. Muito Interesante! Ik heb mijn ideeën die ik heb een beetje op deze favela gevestigd. Dit zijn nog hele prille ideeën , maar wil graag kijken of er animo voor is.
Ook was ik naar een seminar over de historische waarde van het cultureel erfgoed geweest. Daar mag in Rio wel heel wat veranderd worden, de projectbazen hebben de macht en er wordt liever gesloopt dan dat er in wordt geïnvesteerd. Ook staan er zoveel gebouwen leeg of zijn totaal vervallen. Helaas vond ik het niet zo boeiend, werd er meer gesproken over de wijze van restauratie en plekken waar nu musea etc. zijn gevestigd.
Verder was ik in m’n eentje naar de watervallen geweest, dit was echt lekker! Kom ik daar weer een NL-er tegen die ik ken van de nieuwe groep. Echt, t is hier niet normaal! Zondag ging ik bv naar de markt, kom ik eerst Santo tegen en vervolgens Marthe, die net aangekomen was in Rio!! Ben die dag met hun naar het strand gegaan, en jawel op de fiets!!! Was echt heerlijk! En daarna een caipirinha gedronken met een geweldig uitzicht. Nog met een paar jongetjes gepraat die graag een beetje Engels wilden praten. EN zo schattig, op het moment dat ze weggingen zat ie al in de auto, maar stapte ie snel uit om ons nog te bedanken met n kus, haha hij gaf zelfs Raphael een kus.
En over toevalligheden, gister ging ik naar een concert in het park Quinta da boa vista, ter gelegenheid van de 446e verjaardag van Rio. En terwijl ik daar stond te wachten op een paar vrienden, loop ik ineens Jeruna, social worker van het project van de straatkinderen, tegen het lijf! Mari-Lucia was er ook, dus even de nieuwtjes met hun uitgewisseld en donderdag ben ik van plan om daar heen te gaan.
Vandaag naar het project AMAR in Duque de Caxias geweest. Hier wordt je iedere keer weer met een warm hart ontvangen. Dit ligt ong. anderhalf uur met de bus vanaf het centrum en het is daar veel landelijker en armoediger.
Ik heb heerlijk met ze gegeten en daarna met de kinderen zitten kletsen, een aantal herkenden me nog! Eén meisje, Daniela, was super blij om me weer te zien en dit was ook zeker wederzijds. Ze zijn altijd zo fijn van de omhelzingen! 2 jaar geleden, dat we daar les gaven, was zij in het begin niet altijd even makkelijk, maar op een gegeven moment, tijdens een creatieve les, was ik veel met haar bezig en daarna waren we ‘vriendinnetjes’. Ik sta nog op een foto van 2 jaar geleden met haar familie. (zij is rechts van mij)
Ze waren super blij met de Nederlanderse vrijwilligers die na ons waren geweest, ze hadden de muren ook mooi geschilderd en het zag er goed uit. Helaas ontvangt het project geen geld meer van een Italiaanse stichting. Dus nu gaan ze op allerlei manieren geld proberen in te zamelen om het project staande te houden. Ik wil ze gaan helpen met deze dag te organiseren.
Abonneren op:
Posts (Atom)